پژوهش در آموزش تاریخ

هدف پژوهش حاضر، تحلیل چگونگی تربیت شهروندی در بستر آموزش دانش تاریخ است. برای دست یابی به این هدف، از رویکرد توصیفی- تحلیلی و روش پژوهش َاسنادی- کتابخانه ای، بهره برده شد. یافته های این پژوهش در دو بخش و در پاسخ به دو سوال بود: نخست این که آموزش تاریخ، به عنوان یکی از راه های تربیت شهروندی و در کنار سایر امور، در زمانه ی کنونی، باعث تربیت شهروندانی با این ویژگی ها خواهد بود: واقع گرا، چندجانبه نگر، صبور، تحلیلگر، پرسشگر، اهل تردید، اهل تعامل، اخلاق محور، آماده ی تغییر عقاید خود، منتقد، استدلال خواه و استدلال آور، دقیق و ریزبین، اهل منطق. دوم: آموزش دانش تاریخ،در دانشگاه ها و موسسات آموزش رسمی، دارای آچالش هایی است مانند: متن گریزی، عدم ایجاد فهم تاریخی در متربی، تعصب گرایی در متون تاریخی، گریز از آموزش فلسفه ی تاریخ. از این رو، پیشنهاد می شود که آموزش درس تاریخ در مدارس در تمامی رشته ها، علاوه بر افزایش کمّی، مورد بازنگری کامل و مجدد قرار گیرد، روش های علمی و آکادمیک تاریخ خوانی و تاریخ نویسی مورد توجه قرار گیرند، آشنایی با کتب تاریخی دست اول و تعامل با مورخین مشهور کشوری و جهانی، تمرکز بر تحلیل منطقی روابط تاریخی، کاربری سازی دانش تاریخ در زندگی متربیان مورد توجه بیشتر نظام آموزشی کشور قرار گیرد.

  این مقاله روایتی تاریخی از تربیت مکتبخانه ای در ایران است.پیش از پیدایش اولین مدارس جدید در ایران تعلیم و تربیت کودکان روش مکتبخانه ای بود.تربیت مکتبخانه ای سالیان درازی تربیت غالب کودکان در ایران به حساب می امد.با پیدایش مدارس جدید در اواسط دوران قاجار به تدریج تربیت مکتبخانه ای رو به افول نهاد.شناخت شیوه و سبک تربیت مکتبخانه ای میتواند درک عمیق تری نسبت به تاریخ تعلیم و تربیت کودکان در اختیار علاقه مندان به تعلیم و تربیت قرار دهد.روش تحقیق در این مقاله روشی تاریخی توصیفی است روش جمع اوری اطلاعات روش اسنادی و روش تحلیل، روش توصیفی تاریخی است . در این مقاله شرایط تشکیل مکتبخانه، هدف تربیت، شیوه پذیرش شاگردان ،برنامه درسی و شیوه تدریس و ارزشیابی در مکتبخانه ها توصیف می شود.در پایان نیز روش تربیت مکتبخانه ای مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. .

مسأله تکفیر و تفسیق که مولود اختلافات فقهی و کلامی در بین مسلمانان است، از دیرباز عامل نزاع های خونین پیروان مذاهب اسلامی بوده است. این آسیب دینی فراتر از مسلمانان دامن امامان شیعه که خود اسلام مجسم بودند را نیز در بر گرفته است. با وجود روایات فراوان از رسول اکرم و امامان شیعه مبنی بر ممنوعیت تکفیرو تفسیق بی مورد، تاریخ اسلام شاهد تکفیرها و تفسیق هایی بوده که نتایج ناخشنودی از خود برجای گذاشته است.امروزه نیز جهان اسلام شاهد فرقه ای نوظهور با شعار سلفی گری است که ادعای نه چندان جدید تکفیر دیگر مذاهب اسلامی را مطرح می کند و غیر ا زخدو هر مذهب دیگری را غیر مسلمان می نامد و این در حالی است که هیچ مبنای قرآنی و سنت درباره تکفیر نمی توان یافت.این پژوهش به بررسی جایگاه تکفیر در سیره امامان شیعه پرداخته است تا در پرتو سیره آن بزرگواران که مفسران کلام خدا و جانشینان رسول او هستند، جایگاه تکفیر روشن شود.

مدارس دخترانه غربی که توسط مبلغان مسیحیِ آمریکایی و اروپایی از سال1217ش/ 1834م، در ایران ایجاد شد، با هدف کادر سازی برای نهادینه سازی الگوی «زن غربی» در جامعه زنان ایران، به تربیت دختران و زنان ایرانی با فرهنگ و آداب و رسوم غربی پرداخت. در قدم بعد، فارغ التحصیلان این مدارس، دست به اقدامات نظری و عملی از جمله تأسیس انجمن ها و نشریات زنانه و ایجاد مدارس دخترانه بومی زدند که منجر به متشکل شدن آنان در جریان های موجود و ایجاد جریان های جدید شد. هر چهار جریانِ فرهنگی روشنفکری، دفاع از حقوق زن، چپ و ملی گرا، که به تأثیر از فعالیت های فارغ التحصیلان مدارس دخترانه غربی شکل گرفتند، معتقد بودند یکی از ارکان مدرنیسم که نسخه اصلی پیشرفت غرب محسوب می شد، پیاده سازی الگوی «زن غربی» است و برای اجرای این الگو ابتدا باید مانع حجاب از سر راه برداشته می شد. در این راستا همه این جریان ها بعد از سال ها مبارزه با حجاب، با پیوستن به کانون بانوان که توسط حکومت رضاشاه برای کمک به کشف حجاب ایجاد شده بود، توانستند زمینه را برای اعلام رسمی کشف حجاب در ایران 17 دی 1314ش، مهیا نمایند.

  فلسفه علم که با معرفت شناسی(Epistemology) نیز قرابت زیادی دارد نوعی معرفت شناسی مضاف یا مقید است که با نگاهی بیرونی به مطالعه علوم می پردازد و شناخت و تحلیل تئوری های مختلفی که در علوم مورد استفاده قرار می گیرند را موضوع مطالعه قرار می دهد.اما باید گفت موارد فوق در هردو جریان از لحاظ شدت و ضعف و مصادیق دارای تفاوت بوده است.ضمن آنکه چه بسا جایگاه علم تاریخ در نزد مورخان صفویه از چند جنبه برتر از اروپای قرون وسطی بوده است ؛ نخست اینکه تاریخ نگاری صفوی بر الهیات تشیع تمرکز داشت که نه تنها مذهبی عقلگرا بود بلکه به نسبت تأکید بر فانی بودن دنیای مادی بر استفاده مشروع از لذائذ خدادای در این جهان نیز تأکید داشت . در حالیکه محور فکری مورخ سده میانه اروپا االهیات کاتولیک بود که اساسا" بر بدبینی به جهان مادی تأکید داشت. دوم اینکه در تاریخ نگاری صفوی، انسان ایرانی دارای هویتی مشخص است در حالی که مورخ اروپای میانه از انسان غربی چهره ای سرگشته و دچار بحران هویت معرفی میکند. سوم برخلاف مورخان اروپا ی قرون وسطی، بعضی ازتاریخ نگاران صفوی از جمله عبدی بیگ شیرازی و اسکندر بیگ ضمن توجه به بعضی مسائل اجتماعی و اقتصادی، از حوادث تاریخی تبیین های معقولانه تری ارائه کرده اند.. چهارم اینکه تاریخ نگاری عصر صفویه از لحاظ کمی(گستردگی و تنوع) بر اروپای قرون و سطی رجحان دارد

پارادایم رانکه ای با تلاش های لئوپُلدفُن رانکه از تأثیرگذارترین مورخان اروپای سده نوزدهم میلادی بُنیان نهاده شد که تفکرات اش تاریخ نگاری و تاریخ نگری سده نوزدهم را متحول کرد. رانکه که مورخ رسمی دولتِ پروس بود، پارادایم روشمندی در نگارش تاریخ بُنیان نهاد و با پنج دهه آموزش دانش تاریخ، نخستین نسل مورخان حرفه ای را آموزش داد. با تلاش های وی، دانش تاریخ موضوعی علمی شد که نیازمند آموزش تخصصی بود. هدف از نگارش این مقاله، بررسی اهمیت نقش مهارت آموزی در آموزش دانش تاریخ با تأکید بر پارادایم رانکه ای خواهد بود. یافته های این پژوهش، بیانگر اهمیت نقش مهارت آموزی در تفکرات مورخ بزرگی است که علاوه بر بُنیان نهادن پارادایمی جدید در تاریخ نگاری، نخستین دوره کارورزی و کارآموزی رشته تاریخ را در دوازدهم جولای 1825 میلادی راه اندازی کرد.پارادایم رانکه ای با تلاش های لئوپُلدفُن رانکه از تأثیرگذارترین مورخان اروپای سده نوزدهم میلادی بُنیان نهاده شد که تفکرات اش تاریخ نگاری و تاریخ نگری سده نوزدهم را متحول کرد. رانکه که مورخ رسمی دولتِ پروس بود، پارادایم روشمندی در نگارش تاریخ بُنیان نهاد و با پنج دهه آموزش دانش تاریخ، نخستین نسل مورخان حرفه ای را آموزش داد. با تلاش های وی، دانش تاریخ موضوعی علمی شد که نیازمند آموزش تخصصی بود. هدف از نگارش این مقاله، بررسی اهمیت نقش مهارت آموزی در آموزش دانش تاریخ با تأکید بر پارادایم رانکه ای خواهد بود. یافته های این پژوهش، بیانگر اهمیت نقش مهارت آموزی در تفکرات مورخ بزرگی است که علاوه بر بُنیان نهادن پارادایمی جدید در تاریخ نگاری، نخستین دوره کارورزی و کارآموزی رشته تاریخ را در دوازدهم جولای 1825 میلادی راه اندازی کرد.