تعالی مشاوره و روان درمانی (آموزش، مشاوره و روان درمانی سابق)

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه آموزش جرات ورزی بر بهبود خودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان بود. روش: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان دختردانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان در سال تحصیلی 96-1395 بود. برای انتخاب حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی منظم 30 نفر دانشجو انتخاب و در دو گروه مساوی آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی تحصیلی مورایز(2001) و پرسشنامه ی بهزیستی روانشناختی ریف(1989) بود. برای گروه آزمایش، 15 جلسه ی 90 دقیقه ای هفتگی برنامه ی آموزش جرات ورزی اجرا شد؛ ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس چندمتغیری و تک متغیری با کمک نرم افزار آماری Spss25 در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که مداخله ی به کار رفته باعث افزایش سطوح خودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی روان شناختی دانشجویان شد (001/0P<). نتیجه گیری: با انجام مداخله ی برنامه آموزش جرات ورزی می توان به بهبود وضعیت خودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان کمک نمود

هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش بینی کمال گرایی بر اساس سبک های مقابله با استرس و ویژگی های شخصیتی دانشجویان بود. روش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی بود که با روش همبستگی انجام گرفت . این پژوهش از لحاظ هدف در زمره پژوهش های کاربردی بود.. جامعه پژوهش حاضر شامل دانشجویان رشته روان شناسی شخصیت دانشگاه علوم و تحقیقات تهران در سال تحصیلی 96-95 به تعداد 800 نفر بودند . از جامعه ای حاضر 200 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. ابزار های مورد استفاده شامل پرسشنامه فرم کوتاه پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی نئو ، سبک های مقابله با فشار(CSII) پارکر و اندلر(1990)، پرسشنامه کمال گراییشورت و همکاران (1995) و پرسشنامه تعییناستفاده شده است. یافته ها: نتایج الگویابی معادلات ساختاری (SEM) و ضرایب مسیر نشان داد که اثرات مستقیم، معناداری متغیر های نهفته را نشان داد به این معنی که پنج عامل بزرگ شخصیت و کمال گرایی در دانشجویان اثر مستقیم با سبک های مقابله با استرس دارد. این یافته ها نشان دادند که دانشجویان دارای سبک مسئله مدار و کمال گرا و دارای شخصیت مسئولیت پذیر گشوده و برونگرا در مقابله با استرس ، پدیده ها و رویدادهای زندگی را به صورت مثبت و هدفمند ادراک می کنند و در پی تغییراتی سازنده و هدفمند در جنبه های مختلف زندگی خود هستند و در جستجو منابع خوشایند و موثر هستند، نسبت به دیگران برخورد مثبت و صمیمانه ای دارند، در محیط های تحصیلی و خانوادگی به عنوان افرادی دوست داشتنی شناخته می شوند(P<0.005) نتیجه گیری: بر اساس نتایج افراد دیگر از بودن در کنار افراد هیجان پذیر احساس لذت می کنند و معمولاً حضور آنها خسته کننده و کسل کننده نیست.

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش طرحواره درمانی هیجانی بر افزیش ظرفیت حافظه کاری در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم انجام شد. روش: مطالعه حاضر از لحاظ هدف بنیادی از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی و از نظر روش کمی بود. جامعه مورد مطالعه عبارت بود از کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم دولتی شهر تهران در سال تحصیلی 96-1395. روش نمونه گیری پژوهش حاضر نمونه گیری خوشه ای مرحله ای هدفمند بود. حجم نمونه حاضر به استناد پژوهشهای پیشین انتخاب شد . در پژوهش حاضر جهت ارزیابی متغیر های وابسته پژوهش از بسته آموزش طرحواره درمانی هیجانی و پرسشنامه ظرفیت حافظه کاری( دانیمن وکارپنتر ،1980 ) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که اثر طرحواره درمانی هیجانی بر افزایش ظرفیت حافظه کاری با مقدار (341/ 12 f = ) و سطح معناداری (42 /0= p ) در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم معنادار بود. نتیجه گیری: اگاهی از نقاط قوت وضعف فردی و تمرکز بر نقاط قوت و درس گرفتن از نقاط منفی و استفاده بهینه از دانش مربوط به خود و محیط اطراف به برنامه ریزی و کارایی بهتر دانش آموزان کمک می کند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس بهزیستی ذهنی و مثبت اندیشی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر از لحاظ گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ هدف در زمره پژوهش های بنیادی بود. جامعه آماری این پژوهش تمام کارمندان بانک های صادرات منطقه 6 تهران بودند .در این پژوهش تعداد نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1976) 240 نفر بودند . جهت نمونه گیری از نمونه گیری طبقه ای مرحله ای استفاده شد. در پژوهش حاضر جهت سنجش کیفیت زندگی از پرسش نامه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 2000). جهت سنجش مثبت اندیشی از پرسش نامه مثبت اندیشی( اینگرام و ویس نیکی،2001) جهت سنجش بهزیستی ذهنی از پرسش نامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979) استفاده شد .جهت پیش کیفیت زندگی بر اساس مثبت اندیشی و بهزیستی ذهنی از تحلیل رگرسیون چند گانه با روش گام به گام برای ورود متغیرهای پیش بینی در مدل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که 6 خرده متغیر 1-سلامت جسمی 2- بهزیستی روان شناختی3- روابط اجتماعی4-سلامت محیط 5- کیفیت زندگی 6- مثبت اندیشی وارد معادله رگرسیون شدند. همچنین نتایج نشان داد که سلامت جسمی به تنهایی 20% از واریانس مشاهده شده در بهزیستی ذهنی را پیش بینی کرد. اضافه شدن بهزیستی روان شناختی ، روابط اجتماعی، سلامت محیط ،کیفیت زندگی و مثبت اندیشی به ترتیب باعث افزوده شدن 4، 2 ، 2 ،2 ، 3 درصد به واریانس قبلی اضافه شد و شش مدل روی هم 33 % از واریانس بهزیستی ذهنی را تبیین می کنند R Square = 30). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش بین مثبت اندیشی و کیفیت زندگی با بهزیستی ذهنی رابطه وجود دارد. لذا بهزیستی ذهنی بر اساس مثبت اندیشی و کیفیت زندگی پیش بینی می شود.

هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر شعر و قصه گویی ب ر بهبود نگرش کودکان عادی نسبت به کودکان ناشنوا و نابینا بود. روش: روش تحقیق شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل بود.. جامعه آماری پژوهش حاضر را کودکان دخترعادی سنین 7-12 سال، درکتابخانه های فراگیر استان تهران در تابستان 1393تشکیل دادن،. سپس 50 دانش آموز دختر از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل (هر گروه 25 نفر)قرار داده شدند. جمع آوری داده ها از طریق مقیاس چیداک-مک مستر برای سنجش نگرش کودکان نسبت به کودکان معلول روزنبام ، آرام س ترانگ ، کی نگ (1988) (CATCH) بود. پس از پیش آزمون 13 جلسه آموزش مبتنی بر شعر و قصه گویی توسط مربیان مجرب برای گروه آزمایش برگزار شد. بعد از پایان جلسات آموزشی گروه آزمایش پس آزمون در مورد هر دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد. داده های پژوهش توسط آزمون تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان دادکه تفاوت معناداری در نمره های نگرش کودکان عادی نسبت به کودکان نابینا و ناشنوا در گروه با آموزش مبتنی بر شعر و قصه گویی در مقایسه با گروه کنترل که این آموزش را ندیده اند، وجود دارد(05/0≥P). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش تلویحات کاربردی در مورد تجدید نظر در مورد برنامه های آموزشی سازمان های مرتبط از جمله سازمان آموزش و پرورش و کانون پرورش کودکان و نوجوانان جهت تغییر نگرش کودکان در حوزه های مختلف عاطفی، شناختی و اجتماعی توسط آموزش مبتنی بر شعر و قصه گویی جهت ایجاد انگیزه بیشتر در کودکان جهت ارتباط با کودکان معلول را مطرح می نماید.