فلسفه تاریخ

واژه استان و استان بندی در ایران پیشینه ای کهن دارد و همین پیشینه باعث شده است که واژه ها و مفاهیم در ارتباط با آن، در تاریخ و فرهنگ ایران، گوناگون و گسترده باشد: ساتراپ (خشثرپاون)، کوست، استان، ایالت، ولایت، مملکت، بلد و دیگر واژگان در این معنای مکانی. پژوهش در انواع، معنا، و گستردگی این واژگان برای شناخت بنیادی و سیر تحولات استان در ایران ضروری است. ازاین رو مسألة اصلی این پژوهش آن است که چه واژگانی با چه پیشینه ای به معنی استان در ایران به کار رفته اند؟ تعدد این واژگان و کاربرد برخی از آن ها نشان می دهد که از طریق واژه شناسی تاریخی استان می توان اهمیت استان بندی در تاریخ اداری ایران و عوامل تأثیرگذار بر کاربرد اصطلاحات اداری را در سطح کلان بررسی کرد. این پژوهش با بهره گرفتن از روش توصیفی در تحقیق تاریخی و واژه شناسی تاریخی، انجام گرفته است.

۳۲۳.

زمینه ها و عوامل پیدایش نخستین مدارس خراسان(مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)

نویسنده: قربانعلی اسماعیلی

منبع: پژوهشنامه تاریخ ۱۳۸۵ زمستان شماره ۵

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی تاریخ فلسفه تاریخ مباحث نظری

تعداد بازدید : ۱۲۹۴ تعداد دانلود : ۱۱۶۶

۳۲۴.

بحث انتقادی در تاریخ نویسی

نویسنده: لئوپولدفون رانکه مترجم: سرور همایون

منبع: آریانا مهر ۱۳۳۹ شماره ۲۱۳

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی تاریخ فلسفه تاریخ روش شناسی

تعداد بازدید : ۱۲۹۴ تعداد دانلود : ۶۲۵

۳۲۵.

دلالت های دوبُنی در اندیشه سیاسی در ایران (قرون 5-7 هجری)(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده: عباس منوچهری امیرحسین حاتمی فیروز جعفری

منبع: مطالعات تاریخ اسلام سال هشتم زمستان ۱۳۹۵ شماره ۳۱

کلید واژه ها: دین عدالت سیاست اندیشه سیاسی وزیر اقتدار نصیحة الملوک دلالت های چهارگانه نصیحت نامه نویسی نصیحت العموم حکمران

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی تاریخ فلسفه تاریخ مباحث نظری

تعداد بازدید : ۱۲۸۹ تعداد دانلود : ۸۳۸

اندرزنامه های باستانی، سیاست نامه ها و نصیحت الملوک ها همه مصادیقی از اندیشه سیاسی هستند که می توان از آنها با نام مشترک «نصیحت نامه» یاد کرد. این نوع گفتار با معیارهای مختلفی تفسیر و تحلیل شده است. این نوشتار با تحلیل محتوای چند متن نصیحت نامه ای یعنی سیاست نامه خواجه نظام الملک طوسی، نصیحت الملوک امام محمد غزالی و بوستان، گلستان و نصیحت الملوک سعدی نشان می دهد که چهار گونه دو بنی یعنی «نصیحت الملوک-نصیحت العموم»، «دین مداری-سیاست»، «اقتدار-دادگری» و «حکمران-وزیر»، مقوم هر متن نصیحت نامه ای است.

۳۲۶.