پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی بود. بنابراین تعداد 292 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسش نامه های تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003)، مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال، 1997) و خودکارامدی (شوارتز، 1999) را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که بین دانشجویان از نظر سطح تاب آوری و خودکارامدی در مراحل مختلف تغییر رفتار، تفاوت معنی داری وجود دارد و دانشجویان در مراحل بالاتر (عمل و ثبات) دارای تاب آوری و خودکارامدی بالاتری هستند. همچنین نتایج نشان داد بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی با سطح تاب آوری همبستگی مثبت معنی داری وجود دارد. در نهایت، دو متغیر مراحل تغییر رفتار و خودکارامدی پیش بینی کننده معنی دار سطح تاب آوری بودند. لذا می توان فعالیت بدنی و تمرین منظم را محیطی تاب آفرین دانست که پرداختن به آن منجر به ایجاد برخی از ویژگی های تاب آوری می شود.