فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۳۸۱ تا ۴۰۰ مورد از کل ۱٬۱۳۶ مورد.
«مش مکرمه» بالاخره کار خودش را کرد (نگاهی به زندگی مکرمه قنبری)
منبع:
آینه خیال ۱۳۸۶ شماره ۳
حوزه های تخصصی:
شادی ها و نقطه ها (درباره مکرمه قنبری)
منبع:
آینه خیال ۱۳۸۶ شماره ۳
حوزه های تخصصی:
نقاشی معاصر جهان اسلام
حوزه های تخصصی:
آمیزه ی حساسیت و همدلی
حوزه های تخصصی:
ناکام
حوزه های تخصصی:
تحول تخیل در شاهنامه نگاری در منتخبی از نگاره های سه شاهنامه بزرگ ایلخانی، بایسنقری و طهماسبی با تکی
منبع:
رهپویه هنر ۱۳۸۶ شماره ۴
حوزه های تخصصی:
نقاشان دوره ی قاجار
منبع:
گلستان هنر ۱۳۸۶ شماره ۹
حوزه های تخصصی:
خورشید گرفت و رنگ مجنون شد
حوزه های تخصصی:
معرفی اثر-معراج نامه
نسخه ی مصور مونس الاحرار
منبع:
گلستان هنر ۱۳۸۵ شماره ۶
حوزه های تخصصی:
تحلیلی اجمالی بر کتاب نقاشی ایران از دیرباز تا امروز
حوزه های تخصصی:
کشف و کرامات تازه در عرصه ی هنرهای تجسمی
حوزه های تخصصی:
نقش خطوط انتظام دهنده در نقش برجسته بخش موسوم به بزرگان ایرانشهر ، پلکان تالار آپادانا ، تخت جمشید
هنر تصویرسازی در صدر اسلام
منبع:
باغ نظر ۱۳۸۵ شماره ۶
حوزه های تخصصی:
در این مقاله تلاش گردیده به طور اجمالی در خصوص سیر تحول هنر تصویرسازی ((Illustration در صدر اسلام و علل افت و خیز آن در آن دوره بیان شود؛ انبوه آثار تصویرسازی شده به دست آمده درطول تاریخ دین مبین اسلام، و بیان مطالب مختلف ضد و نقیض در باب حرمت یا عدم حرمت آن لزوم بررسی مکرر موضوع را می طلبد. در حال حاضر علیرغم وجود مباحث استدلالی و نیز فتاوای دینی مثبت در خصوص لزوم بهره گیری از شیوه های مختلف هنری جهت تنویر افکار عمومی، در خصوص حقایق تاریخی اسلام و نیز بیان مفاهیم علمی، ادبی و اجتماعی، شاهد اظهار نظر تعداد اندکی از افرادی هستیم که همواره از دین پدیده ای سخت و غامض می سازند و جامعه اسلامی را نسبت به شیوه های مفید و مؤثر به شک و تردید می اندازند.
شیوه ترسیم حیوانات در دوران پیش از هخامنشیان
حوزه های تخصصی:
مطالعه ی نمادها و نشانه های مشترک تصویری و ادبی در نگارگری سنتی ایران (بررسی موردی دو نگاره ی عاشقانه)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
نگاره های ایرانی در کنار متون ادب فارسی، بخشی ارزشمند در هنر ایران به شمار می آیند. در بررسی این نگاره ها، به نگاهی هماهنگ و متقابل میان متون ادبی و نگاره های ترسیم شده برمی خوریم که از ویژگی های غیر قابل انکار نقاشی سنتی ایرانی است. نزدیکی میان هنر و ادبیات سبب ایجاد وجوه مشترکی میان این دو شیوه ی بیانی شده است. چگونگی بهره گیری نگارگر از دستاوردهای ادبی در اثر خود – از جمله نمادهای ادبی – یکی از ویژگی های شاخص نقاشی سنتی ایرانی است که برخی از آن ها از قدرت القایی بالاتری برخوردار بوده و در نگاره ها و متون حضور بارزتری دارند. در این مقاله، سعی شده است برخی از این نمادهای مشترک شناسایی گردند وبه بازخوانی دو نمونه ازنگاره های عاشقانه در نگارگری سنتی ایران با عنوان: " فرهاد ، شیرین و اسبش را بر روی دوش حمل می کند." و" دیدار شیرین و فرهاد در کوه بیستون". به عنوان شاهد مثال، پرداخته شود. نوع برخورد نگارگر و تاثیر او از متن ادبی و نمادهای کلامی و همچنین چگونگی ورود این نمادها در نگاره ها و میزان شباهت آن ها با همتای ادبی خود، دراین مقاله، مد نظر بوده است.