درخت حوزه‌های تخصصی

در هنر اسلامی، نقاشی آن شأن والای خوشنویسی را نداشته است. از این رو نقاشان (و شاعران) کوشیده اند برای مشروعیت بخشی به نقاشی، این دو هنر را به یکدیگر پیوند دهند. دو نظریة «دو قلم» (در خوشنویسی) و «هفت اصل نقاشی»، که در دورة صفوی ظاهر شده اند، از مبنایی نظری برای این پیوند حکایت می کنند. این دو نظریه را می توان در مکتوبات فارسی مربوط به هنر یافت ــ آثاری چون گلستان هنر قاضی احمد، آیین اسکندری عبدی بیگ شیرازی، قانون الصور صادقی بیگ افشار، دیباچة قطب الدین قصه خوان بر مرقعی مفقود. ربط این نظریه ها با کل نظام زیبایی شناسی ایرانی نیز مسئله ای مهم و درخور توجه است.

تصویر مورد بحث در این مقاله متعلق به کتابی است با نام فالنامه ( Falnameh ) که در دروه ی صفویه - تحریر شده است و بر طبق روایتهای گوناگون « به حدود سال 1550 » یا « اواخر قرن 16 میلادی » باز می گردد . این نسخه ی با ارزش بر طبق اطلاعاتی که کتابخانه ساکسون استیت ( Saxon State Libarary ) در دسترس قرار داده است ، حدود « 74 صفحه نوشته بدون تصویر و 73 نگاره ی آبرنگ دارد و حدس زده می شود که به طور کلی از 182 صفحه تشکیل شده باشد . » صفحات و نگاره های این نسخه در نقاط مختلف دنیا از ...