وقایع مذکور در قصص قرآن برخی متعلق به گذشتة دور است (انباء) و بعضی مربوط به گذشتة نزدیک (اخبار)؛ و هدف از هر دو عبرت است. در قصص قرآن، یا شخصیتْ محور است یا رویداد یا گفتگو؛ و البته در بعضی، مانند معراج حضرت رسول اکرم (ص)، هر سه عنصر مرکز توجه است. به‌علاوه، در آنها، حرکت و زمان و مکان نقشی تعیین‌کننده دارد. در نگارگری ایرانی، قصص قرآن را بدین نامها خوانده‌اند: قصص الانبیاء، سیرة النبی، انبیانامه، فال‌نامه، معراج‌نامه. نگاره‌های قرن دهمی قصص الانبیاء از حیث تصویرگری و اندازه و زبان و تزینیات و محل نگهداری و... واجد ویژگیهای جالبی است. در اینجا، نگاره‌های دو قصة قرآنی (متعلق به قرن دهم هجری قمری)، کشته‌شدن هابیل به دست قابیل و عذاب قوم حضرت هود (عاد)، با روایت این قصص در تفسیر سورآبادی (قرن پنجم هجری قمری) مقایسه شده است.
