فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱٬۹۶۱ تا ۱٬۹۸۰ مورد از کل ۳٬۰۶۸ مورد.
مشکل دوم: سقوط مرجعیت اهل بیت
منبع:
مکتب تشیع ۱۳۳۹ شماره ۴
حوزه های تخصصی:
چگونگی پیروزی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف(مقاله پژوهشی حوزه)
حوزه های تخصصی:
فلسفه غیبت از منظر روایات(مقاله پژوهشی حوزه)
حوزه های تخصصی:
نگاهى به حکومت امام مجتبى(ع)
منبع:
فرهنگ کوثر ۱۳۸۱ شماره ۵۵
مدیریت از فرادست بر پایه مبانی(مقاله پژوهشی حوزه)
حوزه های تخصصی:
امام غایب را تعبیر متناقض نما گفته اند؛ زیرا امام هدایت گری را بر عهده دارد و ناپیدایی و ناشناختگی امکان هدایت گری را از بین می برد. این شبهه، از غفلت از نقش امام در عصر غیبت برمی خیزد. امام در عصر غیبت، همه شئون و مسئولیت های امامت را بر عهده دارد و تفاوت او در شیوه ای است که به سبب حفظ ناشناختگی باید به کار گیرد. این نوشتار بر آن است که تخمینی از این شیوه ارائه کند. این تخمین می تواند بر پایه درک نقش و وظایف امام و شرایط خاص غیبت استوار شود. راه دوم، رجوع به روایات است؛ روایاتی که به تصریح یا اشاره از شیوه مدیریتی امام در عصر غیبت خبر می دهد.
مهم ترین یافته این پژوهش، درک شیوه ای است که ناشناختگی امام را از یک تهدید به فرصت بدل کرده است. همچنین فهم چگونگی حراست از حرکت دینی در برابر مشکلات و دشمنان بدون ایجاد اختلال در سامانه خودبسنده ای که امامان شیعه پایه گذار آن بوده اند.
انتظار فرج بزرگترین فرج است(مقاله پژوهشی حوزه)
حوزه های تخصصی:
به یاد امام مهدی (عج)
منبع:
بشارت ۱۳۷۷ شماره ۹
حوزه های تخصصی:
امامت و رهبرى در اسلام (5) ؛امامت خاصه
حوزه های تخصصی:
وراثت در عصر غیبت
حوزه های تخصصی:
معارف دینی، سرشار از گوهرهایی است که قدر و قیمتشان در بازار حقیر اندیشه بشری ناشناخته مانده است. وراثت از جمله این مفاهیم به شمار می آید که سطحی از آن را می شناسیم و ژرفایی که غافلانه از آن عبور کرده ایم. وراثت از سویی، طرحی است پرقدر در نظام اجتماعی و اقتصادی اسلام و از دیگرسو، مفهومی است با مقوله های هدایت و تاریخ آن، با ولایت و وظایف ولیّ پیوندی وثیق دارد. نوشته «وراثت در عصر غیبت»، تلاشی است برای نگاهی دقیق تر به ژرفای این مفهوم و نشان دادن تصویر متفاوتی که این اندیشه از شکل گیری خوبی ها در هستی، فرد و جامعه امروز به دست می دهد. درک درست چگونگی پیدایش و شکوفایی خوبی ها و نقش انبیا، امامان و علما در آن، می تواند ما را به نگاهی تازه درباره نقش امام در عصر غیبت و نقش عالمان دین برساند و گستردگی حوزه مسئولیت را پیش چشم بیاورد.