عاطفه نوارچی

"با ترویج روش های برقراری ارتباط گرایش به ""واقعیت"" در آموزش زبان ابعاد گسترده تری یافته است. روش های یاد شده نه تنها تاکید بر استفاده از منابع واقعی زبان در کنار منابع آموزشی دارند بلکه استفاده ای واقعی و طبیعی از این منابع و همچنین استفاده از زبان در موقعیت طبیعی و غیرتصنعی را نیز مد نظر دارند. منابع واقعی زبان با وجود امتیازات فراوان (تنوع شکلی، اطلاعات غنی) نیاز مبرم به برنامه ریزی آموزشی و درسی با در نظر گرفتن مخاطبین زبان آموز دارند. این منابع از همان ابتدای آموزش و در سطوح مبتدی می توانند با طرح تمرینات و فعالیت های مناسب مورد استفاده قرار گرفته و زبان آموز را برای روبرویی با واقعیت زبان آماده سازد. گروهی بودن این تمرینات و فعالیت ها احساس امنیت خاطر به تک تک اعضای گروه داده، نتیجه کار را بهبود می بخشد و موقعیت طبیعی برای کاربرد زبان مورد آموزش را در تبادلات گروهی ایجاد می کند. بدین ترتیب بکارگیری زبان به گونه ای واقعی و طبیعی جایگزین مکالمات مصنوعی در موقعیت های تخیلی که توسط متدهای سمعی و بصری رایج شده و کم و بیش در آموزش ما با روش های برقراری ارتباط باقی مانده است خواهد شد.

در تحقیق حاضر، محققان انجام روش های تحقیق اقدام پژوهی(action research) را که در سال های اخیر رنگ و بوی نظام مند به خود گرفته است با استناد به انجام تحقیقی در این قالب به چالش کشیده اند. در پژوهش انجام گرفته بر روی پانزده دانشجوی فارسی زبان در رشته بهداشت (خانواده و محیط)، تدریس نوشتار دانشگاهی در ژانر مقاله نویسی در مدت یک ترم تحصیلی به طریق اقدام پژوهی صورت پذیرفت. مشکلات دانشجویان 1) در انتخاب موضوع و 2) سخن پردازی در موضوعات منتخب آنان دو چالشی بود که سنجش دو نوع روایی را بر اساس مدل اندرسون (1994) شامل روایی فرایندی(process validity) و فروگشا(catalytic) برای محققان دشوار ساخت.

This research aimed to screen 'essay writing' difficulties that non-native university students at postgraduate levels usually experience regarding scholarly publication in mainstream, English journals. Two sets of variables including written literacy competencies in Persian and English languages were mapped over language uses (General vs. Academic). Initial screenings from one hundred Iranian students at PhD and MA levels with publication experiences in both Persian and English languages gave rise to some fifty-five participants randomly selected from different university disciplines (Humanities, Engineering, Medicine and Basic Sciences) and diverse university settings (Public and Private) across the country and classified via stratified sampling. A validated questionnaire from a large-scale project called ENEIDA (Moreno, 2011) was used for collecting the required data. Two measures were used to assess written literacy competencies across language uses: 1) participants' assumed, self-reported written literacy competencies in using English and Persian languages for General and Academic purposes were denoted as 'perceived' measures and 2) further supported by actual measures: mostly received comments from reviewers in the mainstream, English journals by the target group above. Findings were discussed in the light of recent lines of enquiries in Academic Literacy (AL) trends.

La conception classique qui préconise la non-traduction des noms propres est aujourd’hui fortement mise en question. Les études récentes réalisées par les grands traductologues et linguistes démontrent les paradoxes dans les différentes pratiques en ce qui concerne le transfert des noms propres. Dans l’étude présente, nous essayons d’identifier les choix traductifs des noms propres du persan en français dans le Dictionnaire des notions et expressions des sciences islamiques, rédigé en 1996, par le feu Ebrahim Shakourzadeh. L’analyse des traductions de trois grandes sous-catégories des noms propres à savoir les anthroponymes, les toponymes et les pragmonymes du domaine islamique, nous permet, dans un premier temps, de dégager les caractéristiques propres aux stratégies du traducteur partant de la préservation de l’étrangeté et la couleur locale de la langue et culture d’origine pour aller vers les normes de la langue et culture réceptrice. Nous montrons ensuite comment dans le cas des noms propres qui se rattache simplement à un référent extralinguistique, le transfert ne pose pas de problème. Mais là où ils déclenchent en même temps une signification, les problèmes de traduction commencent : certains noms propres déclencheurs de sens doivent être traduits, forcément pris en compte dans le contexte, dans le cas de certains d’autres, généralement à caractère métaphorique, une traduction littérale ne va engendrer que la confusion chez le lecteur français. Il vaudrait mieux que dans ce cas, le traducteur recoure à une combinaison de procédés

La présente recherche étudie les différents moments du cours de la traduction des textes faciles en français, polémique étant donné le niveau élémentaire dans lequel se trouvent les étudiants. Cette recherche est menée afin de mettre la lumière sur les atouts pédagogiques de ce cours en ce qui concerne l'apprentissage de la langue, mais aussi sur une approche méthodique de l'acquisition de bonnes habitudes des opérations traduisantes dès ce niveau. A cet effet, la distinction faite par Delisle dans les étapes de ces opérations : la compréhension, la réexpression et la vérification, a constitué la base théorique de cette étude. A chaque étape, nous avons démontré les pratiques communes de ce cours avec d'autres cours de langue, ce qui pourrait faire de cette discipline un appui pour les autres cours. L'objectif de cette unité de valeur étant d'initier les étudiants aux notions de base de la traduction, nous avons essayé d'établir un plan qui permettrait de suivre cet objectif méthodiquement tout en introduisant le métalangage de la traductologie. Des extraits des copies des étudiants nous ont servi d'illustration des erreurs qui pourraient parvenir à chaque étape pour les étudiants persanophones. Une brève analyse d'erreurs nous a permis de mieux développer des propos théoriques de cette étude.