مهدی گلشنی

در این مقاله دو الگو از فناوری به نام-های الگوی شریف و پیت که براساس دو تعریف از فناوری، یعنی ابزار و به کارگیری ابزار، ارائه شده اند تبیین می شود. شریف فناوری را مجموعه ای از افزارهای تواناساز، همچون فن افزار، انسان افزار، اطلاعات افزار و سازمان افزار می داند و پیت آن را انسانیت در مقام کار. البته پیت از تعریف خود الگویی با سه مؤلفه ، یعنی تبدیل درجه یک ، تبدیل درجه دو و ارزیابی سازوکار بازخورد ، برای فناوری ارائه می کند . در این مقاله این الگو تبیین و مورد نقد واقع خواهد شد. پس از تبیین این دو الگو، در گام بعدی، الگوی شریف در پرتو الگوی پیت نقادی شده، نشان داده می شود که الگوی پیت فهم بهتری از واقعیت های مربوط به فناوری ارائه می دهد. به عنوان مثال توضیح داده می شود که چگونه الگوی پیت کارآئی خود را در تبیین مفاهیمی چون کنترل فناوری، ابعاد نرم فناوری، انتقال فناوری، پویایی فناوری و ... نشان می دهد، در حالی که الگوی شریف این کارآئی را ندارد. در بخش بعدی مقاله الگوی پیت مورد نقد قرار می گیرد. در این بخش نشان داده می شود که ارتقای معرفت در این الگو محل مناقشه است و افکار پیت معرفت بومی و در نتیجه ایدة فناوری بومی را برنمی تابد. همچنین نشان داده می شود که توصیف گر بودن الگوی پیت از پدیده های فناورانه محل تردید است و این الگو پیچیدگی های مربوط به ارزیابی پیامدهای فناوری را سطحی دیده است. در نهایت فهرستی حداقلی از مواردی ارائه می شود که هر الگوی فناوری باید از عهده توصیف آنها برآید. این فهرست تکلیفی برای نظریه پردازان تکنولوژی است.

در علم قدیم فلسفه بر علوم تجربی حاکمیت داشت و جهان بینی عالمان را فراهم می کرد،اما با حاکمیت پوزیتیویسم در محیط های علمی ،در نیمه دوم قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم، دین و فلسفه به صورت رسمی کنار گذاشته شد و جواب هر سؤالی را از علم طلبیدند.اما با روشن شدن محدودیتهای علم تجربی در توجیه ارزشهای اخلاقی و عدم توانائی آن در دادن پاسخ به بعضی سؤالات مطرح در علم و سؤالات بنیادی بشرو پربار بودن آن از مفروضات متافیزیکی، برخی از سرآمدان علم روز به فلسفه (خصوصً متافیزیک) برگشته اند و حاکم کردن یک یک چتر فلسفی جامع نگر بر علم روز را توصیه کرده اند، و حتی برخی از آنها بر آن شده اند که جهان بینی دینی چنین چتری را فراهم می کند.

اهمیت رهبری از یکسو و کثرت نظریات در این حوزه از سوی دیگر، لزوم بازاندیشی و انجام تحقیقات در این خصوص را بیشتر می کند. هدف این پژوهش اکتشافی، شناسایی خلاءهای نظریات رهبری موجود، و ارائه فرانظریه جدیدی به منظور رفع این خلاءهاست. در این پژوهش کتابخانه ای از فرانظریه که یکی از روشهای پژوهش موثر جهت بازاندیشی در علم است، استفاده شده است. ما از الگوی MO، یا فرانظریه تاسیسی بهره گرفتیم. تکنیک جمع آوری اطلاعات، مطالعات سیستماتیک بوده، و روش تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل محتوا می باشد. جامعه آماری، تمامی مقالاتی اند که به بررسی نظریات رهبری پرداخته اند. نمونه گیری به روش قضاوتی، تا اشباع نظری به عدد 200 مقاله رسید. ما در این پژوهش، ابتدا به دسته بندی نظریات رهبری مبتنی بر پاردایمهای پنجگانه علم پرداختیم و سپس خلاء-های تئوریک را شناسایی کردیم. براساس یافته های تحقیق، خلاءهای موجود در نظریات رهبری سازمان به هستی شناسی مادی حاکم بر آنها بازمی گردد و راه حل این خلاء ها تغییر دیدگاه به سمت فرانظریه وحدتگرا و شناخت انسان در ابعاد بالاتر وجود است. ما دیدگاه فرانظری خود را مبتنی بر نظریات وحدتگرای فیزیک ارائه کرده ایم، زیرا هستی شناسی وحدتگرا با تاکید بر کثرت ابعاد، و وحدت نیروها در هستی، حقیقت را چیزی فراتر از عالم ماده می داند و می تواند نظرات متکثر را زیر یک چتر جمع کند.

زمانی فکر می شد که علم و فناوری بر طرف کننده جمیع مشکلات بشری هستند و لذا، دانشگاهها توجه خود را صرفاً به حوزه های علم و فناوری معطوف می داشتند؛ وقوع دو جنگ جهانی در قرن بیستم این برداشت را تضعیف کرد و لذا، جهان غرب بعد از جنگ جهانی دوم سراغ علوم انسانی رفت. معلوم شد همان گونه که جوامع انسانی نمی توانند بدون علم و فناوری زندگی کنند، بدون علوم انسانی نیز نمی توانند زندگی کنند. علم و فناوری به ما می آموزد که چه کارهایی می توانیم انجام دهیم، اما علوم انسانی به ما کمک می کنند تا بفهمیم چه باید بکنیم. به همین دلیل، در چند دهه اخیر بعضی از کشورهای غربی دروس اخلاق، فلسفه، جامعه شناسی، مردم شناسی و... را با عنوان "علوم انسانی مهندسی" به برنامه های مهندسی خود وارد و مقرر کرده اند که هر دانشجوی مهندسی تعدادی از دروس علوم انسانی و علوم اجتماعی را بیاموزد تا بتواند نقش مؤثرتری در جامعه ایفا کند. از نظر آنها به کمک علوم انسانی مهندسانی تربیت می شوند که بهتر می توانند با مسائل پیچیده زندگی رو به رو شوند. واقعیت این است که فناوری برای انسانها و در ارتباط با آنهاست و حلّ مسائل انسانها و دغدغه های آنها باید هدف آن باشد. پس لازم است تغییر نگرشی به علم  و فناوری حاصل شود و فناوریها به عوض آنکه صرفاً وسایل بهره برداری از منابع طبیعی و افزایش ثروث و قدرت باشند، به فهم طبیعت و رفع نیازهای مشروع انسانی هم کمک کنند.