باقر مرسل

پژوهش حاضر در پی بررسی فعالیت های تفریحی ورزشی فراغتی، درگیری فراغتی، عادات فراغتی شهروندان شهر مشهد و تاثیر آن بر انگیزه و رفتار گردشگری آنها در ایام تعطیل بود. روش تحقیق تحلیلی و همبستگی است. جامعه آماری، زنان و مردان بالای 18 سال ساکن در شهر مشهد (102/423/2 نفر) بود. 600 نفر به طور تصادفی خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. نرخ بازگشت پرسش نامه 79/0 بود. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه های مشارکت در فعالیت های تفریحی - ورزشی فراغتی، پرسش نامه درگیری فراغتی، پرسش نامه عادت فراغتی، پرسش نامه انگیزه گردشگری در ایام تعطیل و پرسش نامه رفتار گردشگری در ایام تعطیل استفاده شد. از آمار توصیفی، کلموگروف- اسمیرنف، همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تاییدی، آلفای کرونباخ و آزمون معادلات ساختاری استفاده گردید. تحلیل ها در نرم افزار spss22 و liserel8.8 انجام شد. درگیری فراغتی در فعالیت های تفریحی ورزشی بر عادت فراغتی شهروندان شهر مشهد در طول ایام تعطیل تاثیر معناداری داشت. عادت فراغتی در فعالیت های تفریحی ورزشی بر انگیزه گردشگری شهروندان شهر مشهد در طول ایام تعطیل تاثیر معناداری نداشت. درگیری فراغتی در فعالیت های تفریحی ورزشی بر انگیزه گردشگری شهروندان شهر مشهد در طول ایام تعطیل تاثیر معناداری داشت. عادت فراغتی در فعالیت های تفریحی ورزشی بر رفتار گردشگری شهروندان شهر مشهد در طول ایام تعطیل تاثیر معناداری داشت. درگیری فراغتی در فعالیت های تفریحی ورزشی بر رفتار گردشگری شهروندان شهر مشهد در طول ایام تعطیل تاثیر معناداری نداشت. انگیزه گردشگری بر رفتار گردشگری شهروندان شهر مشهد در طول ایام تعطیل تاثیر معناداری نداشت.

  مقدمه: امروزه نقش ورزش در صنعت و رونق اقتصادی در شهر ها و مناطق غیر قابل انکار است و از سوی دیگر جذابیت فعالیت های ورزشی در نزد مردم بیش از گذشته است و یکی از سرگرمی ها و تفریح های مردم شده است هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات گردشگری ورزشی بر توسعه شهری می باشد ر وش: تحقیق از نوع توصیفی، پیمایشی است . جامعه آماری را اساتید تربیت بدنی دانشگاه، کارشناسان تربیت بدنی، کارشناسان گردشگری و لیدر های تور های گردشگری شهرستان مهدی شهرتشکیل می دهند که به پرسشنامه های استاندارد به صورت دلبخواه پاسخ دادند . از سیستم اطلاعات جغرافیایی برای توصیف مناطق گردشگری، اماکن ورزشی و محدوده مطالعاتی استفاده شد پس از جمع آ وری داده ها، برای بررسی روایی سازه متغیر های تحقیق و شاخصه ای برگرفته از آن ها از آزمون تحلیل عاملی تاییدی، استفاده گردید. یافته : نتایج تحلیل مدل نشان داد که مدل ارائه شده از برازش بالایی برخوردار است. از این رو گردشگری ورزشی بر پایداری شهری تاثیر مثبت و معناداری دارد. بنابراین با توجه به ضریب استاندارد مسیر مستقیم بین متغیرهای گردشگری ورزشی و  ابعادتوسعه پایدار، می توان با احتمال 99 درصد نتیجه گرفت گردشگری ورزشی بر توسعه پایدار در اماکن ورزشی شهرستان مهدی شهر تاثیر مثبت و معناداری دارد. به عبارتی با افزایش یک واحد تغییر در گردشگری ورزشی، شاهد افزایش 0.93 واحدی در  ابعاد پایداری شهری هستیم نتیجه گیری: به طور کلی با توجه به تایید گویه ها بر اساس پرسشنامه تحقیق، گردشگری ورزشی بعنوان یکی ازنوع های گردشگری بر متغیر توسعه اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شهرستان مهدیشهر موثر است . از این رو کلیه متولیان امور، اعم از مردم ، مسئولین و ذی نفعان در زمینه توسعه گردشگری ورزشی و ظرفیت سازی در این زمینه  اقدامات لازم اعم از آموزش منابع انسانی ، فرهنگ سازی ، تهیه زیر ساخت های ورزشی مناسب و رویدادهای ورزشی جهت ایجاد برند گردشگری و بازاریابی و اطلاع رسانی در سطح ملی انجام گردد

بررسی تغییر و تحولات فرهنگی و اجتماعی در جوامع مختلف از اهمیت اساسی برخوردار است زیرا در نتیجه بررسی این تغییرات، جهت و روند تغییرات و نوع مناسبات فرهنگی واجتماعی جدید جوامع مشخص می گردد و متناسب با آن راهبرد، تصمیمات و فرایندهای برنامه ریزی توسعه اندیشیده و به اجرا گذارده می شود. هدف از مطالعه حاضر سیر تحولات عدالت اجتماعی در تخصیص منابع به ورزش قهرمانی کشور می باشد. روش تحقیق توصیفی پیمایشی از نوع تحلیلی -علّی مقایسه ای است. 252 نفر شامل رؤسا و کارشناسان و مدیران اجرایی فدراسیون های ورزشی کشور به صورت کل شمار به پرسشنامه استاندارد (ماهونی و پتروسکو،2007) پاسخ دادند. از تحلیل کواریانس (ANCOVA) برای بررسی فرضیات و آزمون فریدمن جهت اولویت بندی اصول توزیع منابع در ورزش قهرمانی کشور استفاده شد. برای ارائه مدل از تحلیل عاملی تأییدی به کمک نرم افزار لیزرل استفاده شد. نتایج نشان داد که که از دیدگاه فدراسیون های ورزشی، نیاز بخاطر موفقیت بین المللی بیش تر، برابری بر اساس مدال آوری المپیکی و نیاز بخاطر کمبود منابع از مهم ترین اصول توزیع است بنابراین عدالت بر این است که منابع مالی، خدمات و پخش تلویزیونی بر اساس این اصول تخصیص یابد.

بخش عمده ای از مجموعه های ورزشی رو باز شهر تهران در منطقه شمیرانات واقع شده اند که در فصول مختلف پذیرای تعداد زیادی از ورزشکاران هستند. این در حالی است که آلایندگی هوای شهر تهران در این منطقه نسبت به سایر نقاط شهر به ویژه از نظر آلاینده های ازن و دی اکسید نیتروژن از وضعیت بدتری برخوردار است. هدف از انجام این مقاله، ارزیابی مکانی و سنجش پایداری زیست محیطی مجموعه های ورزشی شمیرانات با توجه به پهنه بندی آلودگی هوای شهر تهران است. سؤال اصلی مقاله این است که تا چه اندازه در مکان یابی و سنجش پایداری زیست محیطی مجموعه های ورزشی شمیرانات به پهنه بندی آلودگی هوای شهر تهران توجه شده است؟ نتایج این مقاله نشان می دهد که کیفیت هوای منطقه شمیرانات نسبت به سایر نقاط شهر تهران از نظر آلودگی از وضعیت بدتری برخوردار است و این در حالی است که در منطقه مورد مطالعه، بخش زیادی از مجموعه های ورزشی روباز قرار دارند. برای انجام این پژوهش داده های ایستگاه های سنجش آلودگی در پیرامون منطقه، به روش کریجینگ، برای بازه زمانی ۵ ساله درون یابی شدند. از شاخص کیفیت هوا (AQI) به عنوان استاندارد، جهت تطبیق داده ها استفاده گردید. روی هم گذاری لایه ها با استفاده از نرم افزار ArcGIS, 9.2 انجام شد.  

هدف از انجام این تحقیق، شناسایی و اولویت بندی جنبه های ریسک محیط زیستی در منطقه گردشگری – ورزشی درکه تهران می باشد. از طریق مطالعات کتابخانه ای و بررسی سوابق اقدام به گردآوری داده های مورد نیاز برای ارزیابی گردید. ارزیابی توان محیطی منطقه به منظور توسعه گردشگری با استفاده از روش ترکیبی (مدل مخدوم و مدل فایو) و تکنیک رویهم گذاری لایه های اطلاعاتی با کمک ابزار GIS صورت گرفت. در ادامه، روش های کمی و کیفی ارزیابی ریسک برای تعیین درجه و سطوح ریسک هر یک از فاکتوهای بیست گانه استفاده شد. از روش ویلیام فاین برای ارزیابی نهایی استفاده شد. نتایج بیانگر آن بود که 118.73 هکتار از منطقه برای تفرج متمرکز و 487.72 هکتار نیز برای تفرج گسترده مناسب است و مابقی ارزش حفاظتی دارد. فاکتورهای «تغییرات آب و هوا» و «پتانسیل وقوع بلایای طبیعی» بیشترین سطوح ریسک را در اختیار داشته اند. از سوی دیگر، فاکتور «آلودگی آب و خاک» با سطح ریسک بالا و «آلودگی هوا» با سطح کم ارزیابی گردیدند. همچنین، درجه فاکتور ریسک به خطر افتادن سلامت اکوسیستم 3A می باشد. سطح ریسک برای انتشار آلینده های در هوا معادل 20 و برای انتشار در خاک و آب برابر با 270 است.

تحقیق حاضر با هدف بررسی عملکرد شورایاری ها در جلب مشارکت مردمی برای توسعه ورزش همگانی انجام شد. تحقیق حاضر از نوع اکتشافی و به روش تحلیلی انجام شد. مشارکت کنندگان در بخش کیفی شامل اساتید مدیریت ورزشی و مدیران شهرداری که دارای تحصیلات تکمیلی و تجربه مدیریت می باشد که تعداد 20 نفر انتخاب گردید. در بخش کمی جامعه آماری برابر با اعضای شورایاری 28 محله شهری تربت حیدریه می باشد که تعداد آنها 280 نفر می باشد و به صورت تمام شمار مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از روش دلفی گویه های تحقیق ارائه گردید و بر اساس مرحله دلفی و مولفه ها پرسشنامه تحقیق تدوین گردید. برای تایید روایی از ده نفر از اساتید مدیریت ورزشی نظرخواهی گردید و پایایی ابزار به وسیله آلفای کرونباخ 98/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها در بخش کیفی از روش دلفی فازی و در بخش کمی آزمون های تحلیل عاملی تاییدی، تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم، ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد پس از تحلیل عاملی چهار عامل اثربخشی و کارایی، اطلاع رسانی و شفافیت، قانون مندی، توافق جمعی، شناسایی شد. همچنین برازش مدل در حالت مطلوب قرار دارد و مدل عملکرد شورایاری ها در توسعه ورزش همگانی دارای برازش مطلوب می باشد. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت در مجموع عملکرد شورایاری ها را موثر بر توسعه ورزش همگانی در شهر دانست و یکی از راه های توسعه مشارکت در ورزش همگانی عملکرد مطلوب شورایاری ها به شکل متحد و با ملاحظات قانونی می باشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر چابکی سازمانی بر توانمندسازی سازمانی با توجه به نقش میانجی توانمندسازی روان شناختی بود.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان رضوی بود که با توجه به تعداد محدود جامعه آماری، کل جامعه به عنوان نمونه آماری پژوهش (200 نفر) انتخاب شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Smart PLS3 استفاده شد. یافته ها نشان داد که چابکی سازمانی اثر مثبت معنی داری بر توانمندسازی روان شناختی و توانمندسازی سازمانی دارد. همچنین، توانمندسازی روان شناختی دارای اثر مثبت معنی دار بر توانمندسازی سازمانی بود. نتایج مربوط به اثر غیرمستقیم چابکی سازمانی بر توانمندسازی سازمانی از طریق توانمدسازی روان شناختی نیز مورد تأیید قرار گرفت.

هدف اصلی تحقیق حاضر تدوین مدل راهبردی گردشگری(توریسم) ورزشی در راستای توسعه پایدار شهری مشهد است. سؤال اصلی مقاله این است که توسعه گردشگری(توریسم) ورزشی در شهر مشهد چگونه می تواند توسعه پایدار شهری را برای ساکنان به ارمغان بیاورد؟ مطالعه حاضر از نوع اکتشافی و مبتنی بر روش توصیفی- پیمایشی است. برای جمع آوری داده ها و اطلاعات، از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. در روش میدانی پرسشنامه تهیه و داده ها و اطلاعات مورد نظر جمع آوری شده است. با توجه به پیمایشی بودن تحقیق، از روش نمونه گیری تصادفی استفاده و به جامعه آماری تعمیم داده شده است. جامعه آماری تحقیق شامل اساتید مدیریت ورزشی و جهانگردی، دانشجویان ارشد و دکترای مدیریت ورزشی، دانشجویان ارشد و دکترای گردشگری(توریسم) و نیز مدیران آژانس های برگزار کننده تورهای مسافرتی و تورگردانان و راهنماهای گردشگران شهر مشهد است. برای تعیین حجم نمونه آماری از روش نمونه گیری کوکران استفاده شد. بر اساس این روش ۳۷۱ نفر به عنوان نمونه آماری مشخص شد. سنجش پایایی پرسشنامه با بهره مندی از روش آلفای کرونباخ انجام شد که مقدار آن برابر ۱۷۸/0 به دست آمد. اطلاعات به دست آمده از طریق نرم افزار SPSS طبقه بندی شده و با استفاده از آزمون ناپارامتری کای اسکوئر معنی داری شاخص ها مشخص و تحلیل های مورد نظر صورت گرفته است. نتایج مقاله نشان می دهد که توسعه گردشگری(توریسم) ورزشی در شهر مشهد توسعه اقتصادی پایدار شهر، پایداری اجتماعی شهر و نیز پایداری کالبدی زیست محیطی شهر تأثیرات مثبتی بر خواهد گذاشت.

ورزش وفعالیت بدنی به عنوان پدیده اجتماعی سبک زندگی بسیاری از مردم را در سراسر دنیا به طرق مختلف فیزیکی، اقتصادی،آموزشی، سیاسی واجتماعی متاثر ساخته است.هدف از مطالعه حاضر بررسی پراکنش ورزشکاران در سطح استان سمنان و اولویت بندی رشته های ورزشی می باشد . این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها توصیفی- تحلیلی است جامعه آماری پژوهش صاحب نظران و نخبگان ورزش استان سمنان (84 نفر) می باشند.نمونه آماری به شکل کل شمار در نظر گرفته شد.ابزار پژوهش مصاحبه، پرسشنامه باز و در نهایت پرسشنامه محقق ساخته بود. به منظور بررسی پراکنش ورزشکاران ،از نرم افزار Arc-GIS استفاده گردید. نتایج نشان داد که در مجموع بررسی های به عمل آمده شهرستانهای سمنان ، شاهرود دارای بیشترین ورزشکار و شهرستان آرادان دارای کمترین میزان ورزشکار است و در بررسی نسبت مربی به ورزشکار شهرستان مهدی شهر برتر از سایر شهرستانهاست. در نهایت شاهرود ،سمنان ، گرمساردارای بیشترین ورزشکاران نسبت به سایر استانها می باشند.و رشته های فوتبال ، بدمینتون ، ووشو و بسکتبال از اولویت های رشته های ورزشی استان سمنان هستند .با توجه به وجود نابرابری و عدم تعادل رشته های ورزشی در سطح یک استان ،بی شک امروز مسئولیتی خطیر متوجه جامعه ورزش است و تمامی مسئولان و دست اندرکاران در عرصه ورزش می بایست برای توسعه، رشد ورزش گام بر دارند چرا که دنیای مدرن جای پیچیده ای برای رشد و نمو بشریت است. ورزش در این عصر مدرن جز بسیار مهمی به شمار می رود