مهدی رستگاری

هدف پژوهش حاضر بررسی و توسعه مدل اثر جامعه برند بر ویژگی های برند، با میانجی گری دلبستگی به برند و نقش تعدیل کننده شباهت جامعه – برند در صنعت پوشاک ورزشی داخلی و خارجی بود. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی و ازنظر هدف، کاربردی بود. پژوهش به شکل میدانی انجام شد که مشتریان برندهای ورزشی داخلی و خارجی در سطح فروشگاه های شهر شیراز جامعه آماری آن بود. ابزار اندازه گیری، پرسش نامه 34 سؤالی در مقیاس پنج ارزشی لیکرت بود. نتایج نشان داد که شباهت جامعه برند، رابطه بین تعهد به جامعه برند و دلبستگی به برند و رابطه تعهد به جامعه برند و تعهد به برند را تعدیل کرد؛ درحالی که شباهت جامعه برند نقش تعدیل کننده ای بین شناسایی و تعیین هویت جامعه برند و شناسایی و تعیین هویت برند نداشت. به طورکلی، اگر مشتریان جامعه برند ورزشی موفق را بپذیرند، آن جامعه برند ورزشی اثرگذارتر خواهد بود. ایجاد نگرش مثبت در ادراک مشتریان نیز زمانی روی می دهد که جامعه برند برمبنای خرید و رضایت از خرید مطرح شود و تنها، داشتن هویت جامعه برند و داشتن تعهد به جامعه برند برای ایجاد تغییر مثبت، مؤثر نیست.

خوشنامی سازمانی یکی از مباحث مهم در مدیریت سازمان می باشد . هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ابعاد فضیلت سازمانی بر خوشنامی سازمانی است. بدین منظور، جامعه آماری کارمندان اداره ورزش و جوانان استان های غرب کشور بود که بر اساس جدول مورگان 175 نفر بر اساس نمونه گیری تصادفی- طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای پژوهش، از دو پرسشنامه فضیلت سازمان و خوشنامی سازمانی جهت جمع آوری داده های پژوهش استفاده شد. داده ها نیز بوسیله نرم افزار PLS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها حاکی از مناسب بودن برازش مدل تحقیق بود. نتایج تحلیل مسیر حاکی از آن بود از دیدگاه کارمندان از بین ابعاد فضیلت سازمانی (شامل اعتماد، خوش بینی، صداقت، شفقت و بخشش) تنها اعتماد سازمانی است که تأثیری بر خوشنامی سازمانی ندارد.، لذا مدیران سازمان ورزشی می توانند بوسیله رشد و توسعه فضایل سازمانی زمینه ساز خوشنامی سازمان را فراهم کنند.

هدف تحقیق، طراحی الگوی ساختاری تفسیری موانع توانمند سازی منابع انسانی در وزارت ورزش و جوانان بود. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات کاربردی است که به صورت میدانی و به روش تحقیق ترکیبی انجام شد. جامعه آماری در بخش کمی، شامل مدیران کل وزارت ورزش و جوانان و استان ها، برابر با 65 نفر و در بخش کیفی 18 نفر از خبرگان بودند. به دلیل محدودیت اعضا، جامعه آماری با نمونه برابر شد. ابزار تحقیق پرسشنامه ای محقق ساخته بود که روایی آن توسط 7 تن از اساتید و پایایی آن با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت (82/0=α). برای ساختاردهی موانع از نظرات خبرگان، درصد فراوانی و تکنیک ساختاری تفسیری استفاده شد. نتایج نشان داد که 16 مانع اساسی در مسیر توانمندسازی کارکنان وزارت ورزش و جوانان وجود دارد و این موانع در هشت سطح قرار گرفتند. موانع مشارکت ضعیف واحدهای عملیاتی، عدم وجود قوانین شفاف در خصوص توانمند سازی و کم توجهی به ارتقا و ابعاد توانمندی در نظام پاداش و تشویق در سطح زیربنایی قرار گرفتند. رفع موانع پایین ترین سطح مدل بایستی در اولویت تصمیم و اقدام قرار گیرد تا رفع موانع سطوح بالاتر تسهیل گردد.