زهرا اقدامی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ساختاری بین ساختار کلاس و رفتار غیرمولد تحصیلی با واسطه گری خودکارآمدی تحصیلی انجام شد. شرکت کنندگان شامل 365 نفر (214 زن و 151 مرد) از دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسش نامه ساختار کلاس، مقیاس خودکارآمدی تحصیلی و مقیاس رفتار غیرمولد تحصیلی را تکمیل کردند. پایایی ابزارها با استفاده از روش آلفای کرونباخ و روایی آن ها با به کارگیری روش تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که ابزارهای پژوهش از پایایی و روایی مطلوبی برخوردارند. یافته های حاصل از تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری نشان دادند که  ساختار کلاس اثر مستقیم معنی دار بر رفتار غیرمولد تحصیلی دارد. علاوه بر این، خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین ساختار کلاس و رفتار غیرمولد تحصیلی نقش واسطه گری داشت. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که به منظور کاهش احتمال رفتار غیرمولد تحصیلی یادگیرندگان، باید به ساختار کلاس و خودکارآمدی تحصیلی آن ها توجه شود.

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای ذهن آگاهی در رابطه بین کنترل روانشناختی والدین با افکار خودکشی بود. شرکت کنندگان شامل 375 نفر (204دختر و 171پسر) ازدانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شیرازبودند که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و مقیاس کنترل روانشناختی والدین سونز و همکاران (2010)، پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی بایر و همکاران (2006) و مقیاس افکار خودکشی بک و همکاران (1988) را تکمیل کردند. اعتبار ابزارهای پژوهش با استفاده از روش آلفای کرونباخ و روایی نیز به وسیله روش های تحلیل عامل تاییدی و همسانی درونی تعیین شد. نتایج تحلیل مسیر از نوع مدل یابی معادلات ساختاری نشان دادند مدل پیشنهادی با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد و کنترل روانشناختی والدین به صورت منفی ابعاد ذهن آگاهی را پیش بینی می کند. هم چنین یافته ها نشان داد کنترل روانشناختی والدین با واسطه ی ذهن آگاهی بر افکار خودکشی تاثیر غیرمستقیم دارد. بر اساس یافته های این پژوهش، نتیجه گیری می شود که القای شرم و گناه توسط والدین به منظور پیشرفت یا وابستگی فرزندان مانع بهره گیری آنان از ذهن آگاهی شده و از این طریق افکار خودکشی در فرزندان تقویت می شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ساختاری بین ادراک دانشجویان از کیفیت فضای دانشگاه و سازگاری شان با دانشگاه با واسطه گری درگیری تحصیلی انجام شد. شرکت کنندگان شامل 390 نفر (208 زن و 182 مرد) از دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه دانشکده و محیط دانشگاه (مک دونالد، 1996)، پرسشنامه درگیری تحصیلی (ریو، 2013) و پرسشنامه سازگاری دانشجویان با دانشگاه (بیکر و سیرک، 1984) را تکمیل کردند. پایایی و روایی نمرات حاصل از ابزارهای پژوهش با استفاده از روش آلفای کرونباخ و تحلیل عامل تاییدی احراز گردید. یافته های حاصل از تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری نشان دادند مدل پیشنهادی پژوهش با داد ه های تجربی برازش مناسبی دارد و اثر مستقیم ادراک دانشجویان از کیفیت فضای دانشگاه بر درگیری تحصیلی و سازگاری آن ها با دانشگاه تأیید شد. درگیری تحصیلی نیز بر سازگاری با دانشگاه اثر مستقیم و معنی دار داشت. همچنین یافته ها نشان دادند ادراک از کیفیت فضای دانشگاه با واسطه گری درگیری تحصیلی بر سازگاری دانشجویان با دانشگاه تاثیر غیرمستقیم دارد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که به منظور افرایش احتمال سازگاری دانشجویان با دانشگاه، باید به کیفیت فضای دانشگاه و درگیری تحصیلی آنها توجه شود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ساختاری بین ارضای نیازهای اساسی روان شناختی و ادراک از کیفیت فضای دانشگاه با سازگاری با دانشگاه، همراه با واسطه گری باورهای خودکارآمدیبود. این پژوهش از نوع همبستگی بود.  شرکت کنندگان 469 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بودند، که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند، و پرسش نامه نیازهای اساسی روان شناختی گانیه، پرسش نامه دانشکده و محیط دانشگاه مک دونالد، مقیاس ابعاد خودکارآمدی موریس، و پرسش نامه سازگاری دانشجویان با دانشگاه بیکر و سیرک را تکمیل نمودند. پایایی و روایی نمرات حاصل از  ابزارهای پژوهش با استفاده از روش آلفای کرونباخ و تحلیل عامل تأییدی تعیین شد. نتایج تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد، مدل پیشنهادی با داد ه های این پژوهش برازش مناسبی دارد، و اثر مستقیم نیازهای اساسی روان شناختی و کیفیت فضای دانشگاه بر باورهای خودکارآمدیوسازگاری با دانشگاه تأیید شد. باورهای خودکارآمدینیز بر سازگاری با دانشگاه اثر مستقیم و همچنین داشت. همچنین یافته ها نشان دادند ارضای نیازهای اساسی روان شناختی و کیفیت فضای دانشگاه با واسطه گری باورهای خودکارآمدیبر سازگاری با دانشگاه تأثیر مثبت و غیرمستقیم دارند. بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان گفت ارضای نیازهای اساسی روان شناختی و کیفیت فضای دانشگاه از طریق افزایش باورهای خودکارآمدی، بر سازگاری دانشجویان با دانشگاه تأثیر دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ساختاری بین  نیازهای اساسی روان شناختی و درگیری تحصیلی با واسطه گری خودکارآمدی انجام شد.طرح پژوهش از نوع همبستگی است که در آن روابط بین سه متغیر مکنون مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کنندگان 330 نفر از دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه نیازهای اساسی روان شناختی (گانیه، 2003)، مقیاس ابعاد خودکارآمدی (موریس، 2001) و پرسشنامه درگیری تحصیلی (ریو، 2013) را در محل کلاس های عادی خود تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری و بکارگیری نرم افزار اموس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که نیازهای اساسی روان شناختی، به نحو مثبت  خودکارآمدی و درگیری تحصیلی را پیش بینی می کند. خودکارآمدی نیز، اثر مستقیم بر درگیری تحصیلی داشت. همچنین نیازهای اساسی روان شناختی از طریق خودکارآمدی به عنوان میانجی گر بر درگیری تحصیلی تاثیر غیرمستقیم داشت. نقش واسطه گری خودکارآمدی با استفاده از آزمون بوت استراپ به لحاظ آماری معنادار بود. بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان گفت به منظور افرایش احتمال درگیری تحصیلی دانشجویان، باید به برآورده شدن نیازهای اساسی روان شناختی و نیز ارتقای خودکارآمدی آنها توجه شود.