معصومه یاراحمدی

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی سلامت روان بر اساس تفکر منطقی، عزت نفس و خودکارآمدی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان بروجرد است. این پژوهش، از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه ی آماری، کلیه ی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ی دوم (دبیرستان) در محدوده سنی 17-15 شهرستان بروجرد در سال تحصیلی 1400-1399 بود، که تعداد 110 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از: پرسشنامه ی سلامت روان گلدبرگ و هیلر، تفکر منطقی فاسیون، عزت نفس روزنبرگ و خودکارآمدی مورگان-جینکز. نتایج نشان داد تفکر منطقی، عزت نفس و خود کارآمدی، به طور مثبت و معناداری می توانند سلامت روان دانش آموزان را پیش بینی کنند. همچنین، بیشترین سهم پیش بینی سلامت روان دانش آموزان به خودکارآمدی اختصاص دارد.

اهداف: بدن هر فرد بعد از یک روز طولانی به خواب مناسب و کافی شبانه نیاز دارد تا بتواند نیروی از دست رفته اش را بازیابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بی خوابی بر تنظیم هیجانی و باورهای ناکارآمد خواب در افراد مبتلا به اختلال بی خوابی بود. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی، با پیش آزمون و پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را 43 مراجعه کننده به درمانگاه اختلالات خواب بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) و 2 کلینیک خصوصی متخصصان روان پزشک دارای فلوشیپ خواب شهر تهران در سال 99 تشکیل دادند. از بین این 43 نفر 36 نفر با در نظر گرفتن معیارهای ورود به عنوان نمونه پژوهش در نظر گرفته شدند که به صورت تصادفی در گروه های پژوهش معادل شدند. در نهایت، با توجه به ریزش نمونه های بررسی شده 20 بیمار به عنوان نمونه آماری اصلی، 10 نفر در گروه آزمایش (درمان شناختی رفتاری بی خوابی ) و 10 نفر در گروه کنترل تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تفاوت معناداری در نمرات تنظیم هیجان و باورهای ناکارآمد خواب بین گروه آزمایش با گروه کنترل در مرحله پس آزمون نشان داد (0/05>P). نتایج آزمون پیگیری حاکی از پایداری اثر آزمایشات درمانی بر نمرات تنظیم هیجان و باورهای ناکارآمد خواب بین گروه آزمایش با گروه کنترل نسبت به پیش آزمون بود (0/05>P). نتیجه گیری: با توجه به تأثیر معنادار درمان شناختی رفتاری بی خوابی بر تنظیم هیجانی و باورهای ناکارآمد خواب در بیماران مبتلا به اختلال بی خوابی می توان این درمان را برای بهبود افراد مبتلا به این اختلال در درمانگاه های اختلال خواب و روان پزشکی استفاده کرد.

هدف پژوهش بررسی نقش ساختار سازمانی در بکارگیری مدیریت مشارکتی در ببین کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان هرمزگان می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش از نوع توصیفی همبستگی و تحلیلی است. جامعه ی آماری شامل تمامی کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان هرمزگان به تعداد 97 نفر بودند. برای دستیابی به اهداف پژوهش از دو پرسشنامه ی ساختار سازمانی استیفن رابینز (1987) و مدیریت مشارکتی نظری کمیشانی (1384) استفاده شد. روایی هر دو پرسشنامه به تایید 10 تن از متخصصین رسید و پایایی آن ها در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی به ترتیب با مقدار ضریب آلفای کرونباخ 90/0 و 87/0 محاسبه شد. برای تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری با کمک دو نرم افزار SPSS و Lisrel استفاده شد نتایج ضریب همبستگی نشان داد که بین ساختار سازمانی (پیچیدگی، رسمیت و تمرکز) با مدیریت مشارکتی رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد. نتایج اثر پیچیدگی بر مدیریت مشارکتی برابر 50 درصد و معکوس (قدر مطلق عدد معناداری 33/3)، اثر رسمیت بر مدیریت مشارکتی برابر 55 درصد و معکوس (قدر مطلق عدد معناداری برابر 37/2) و اثر تمرکز بر مدیریت مشارکتی برابر 89 درصد و معکوس (قدر مطلق عدد معناداری برابر 14/5) می باشد. همچنین هر سه بعد ساختار سازمانی به میزان 63 درصد از مدیریت مشارکتی را تبیین می نمایند بنابراین می توان گفت ساختار سازمانی یکی از فاکتورهای مهم در مدیریت مشارکتی است و باید اهمیت مدیریت مشارکتی در بین سازمان ورزش و جوانان استان هرمزگان در نظر گرفته شود.

وقوع کودتای 1299ه. ش و پس از آن به حکومت رسیدن رضاخان مرحله نوینی را در تکاپوی تاریخی جامعة ایران رقم زد. دولت وی برای رسیدن به ثبات سیاسی، اصل تمرکز را در همة ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظامی، سرلوحة برنامه های خود قرار داد. به لحاظ فرهنگی دولت رضاشاه در صدد بود با اعمال سیاست یکپارچه سازی فرهنگی، تمرکزگرایی قدرت را محقق سازد؛ چرا که دیگر سیاست های دولت رضاشاه همچون ایجاد ارتشی واحد، اسکان عشایر، عرفی کردن قوانین و مواردی از این قبیل نمی تواست موجب دوام و بقای تمرکز قدرت وی شوند. تنوع قومی و فرهنگی جامعة ایران به همراه تنوع اقلیمی، خود مانع عمده ای بر سر این راه بود؛ بنابراین، دولت رضاشاه تلاش داشت با از بین بردن اختلافات فرهنگی جامعة ایران و تبدیل آن به جامعه ای با زبان و فرهنگ و آداب و رسوم مشترک به زعم خویش ملتی با زبان و فرهنگ و آداب و رسوم و معتقدات و آرمان های مشترک به وجود آورد و سیاست تمرکزگرایی را نهادینه سازد. در همین راستا دولت از طریق گسترش و ایجاد مدارس آموزشی نوین و سازمان هایی نظیر سازمان پرورش افکار در صدد برآمد این آرمان را در راستای تحقق اصل تمرکزگرایی پیگیری نماید. این که دولت رضاشاه تا چه اندازه موفق شد این هدف را تحقق بخشد خود موضوعی است جداگانه، اما این که اعمال سیاست یکپارچه سازی فرهنگی رضاشاه با در نظر گرفتن تنوع اقلیمی و فرهنگی و زبانی جامعة ایران چه جایگاهی در تمرکزگرایی دولت رضاشاه داشت؟ مسئله ای است که این مقاله در صدد تبیین و تحلیل آن است.