محمد مصلی نژاد

هدف از این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی موانع خصوصی سازی امکانات ورزشی دانشگاه های دولتی ایران بود که با استفاده از روش پیمایشی به انجام رسید. نمونه ی آماری این پژوهش شامل اعضای کمیسیون اقتصادی و کمیسیون اصل 44 مجلس، کارشناسان سازمان خصوصی سازی، اعضای هیئت علمی رشته های اقتصاد و تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور، اعضای شرکت شهرک های صنعتی، اعضای اتاق بازرگانی استان ها و سرمایه گذاران شهرک های صنعتی بودند که به صورت هدفمند از اضلاع مثلث خصوصی سازی انتخاب شدند. روش های کیفی و کمی شامل مطالعه ادبیات پژوهش، مصاحبه ی عمیق، کدگذاری سیستماتیک، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل سلسله مراتبی که به صورت مناسبی با یکدیگر ترکیب شده بودند، فرآیند این پژوهش را تشکیل می دادند. یافته های پژوهش نشان داد که در ضلع نهادهای سیاست گذار و مجری موانع خصوصی سازی امکانات ورزش دانشگاه ها به ترتیب اولویت عبارتند از موانع سیاسی (361/0)، برنامه ریزی راهبردی (226/0)، مدیریتی اجرایی (158/0)، فرهنگی اجتماعی (133/0)، قانونی (090/0)، کلان سرمایه گذاری (055/0)، اقتصادی (052/0) و بازاریابی (025/0). همچنین در ضلع دستگاه واگذارنده موانع شناسایی شده به ترتیب اولویت عبارت از موانع برنامه ریزی راهبردی (316/0)، مدیریتی اجرایی (239/0)، سیاسی (197/0)، نوسازی سازمانی (117/0)، فرهنگی اجتماعی (101/0) و فردی (030/0) بودند. در ضلع بخش خصوصی نیز موانع شناسایی شده به ترتیب اولویت عبارت از موانع اقتصادی (482/0)، خرد سرمایه گذاری (295/0)، فرهنگی اجتماعی (170/0) و حرفه ای تخصصی (053/0) بودند. بنابراین اجرای سیاست خصوصی سازی نیازمند تعیین چشم اندازها و ایجاد برنامه های بلندمدت و کوتاه مدت برای دستیابی به آنهاست. تنها در چنین شرایطی است که خصوصی سازی به عنوان راهکاری اثربخش برای انجام اصلاحات و افزایش بهره وری امکانات ورزشی دانشگاه ها مطرح خواهد بود.

این پژوهش با هدف ارزیابی سلسله مراتب ارزش ها و منابع تأثیرگذار بر باورهای داوطلبان ورود به رشته ی تربیت بدنی انجام شد. روش تحقیق از نوع پیمایشی و جامعه ی آماری تحقیق شرکت کنندگان در آزمون عملی رشته ی تربیت بدنی دانشگاه های دولتی و نمونه ی تحقیق 300 نفر داوطلب بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه ی استاندارد نظام ارزش های آلپورت، ورنون و لیندزی بود که روایی و پایایی آن بررسی وتاییدگردید، برای توزیع داده ها از آزمون شاپیرو ویلک و برای تعیین سلسله مراتب ارزش ها و منابع تأثیرگذار از آزمون تحلیل واریانس فریدمن استفاده گردید.یافته های تحقیق نشان داد از بین شش ارزش مورد بررسی در این مطالعه، ارزش نظری دارای بالاترین رتبه (15/4MR=) وارزش سیاسی دارای پایین ترین رتبه (98/2MR=) بود و ارزش های اجتماعی، معنوی، اقتصادی و هنری نیز به ترتیب در رتبه های دوم تا پنجم جای گرفتند.مطالعه منابع تأثیرگذار بر باورها نشان دادکه از بین منابع ده گانه مورد بررسی خانواده و اسطوره های ورزشی بیشترین منابع تأثیرگذار و فیلم ها و بازیگران تلویزیون کمترین تأثیر را داشته اند.بنابراین به نظر می رسد که متقاضیان ورود به رشته ی تربیت بدنی به ارزش های اقتصادی، هنری و سیاسی کمتر واقف بوده و نیاز است که رسانه ها و جامعه ی ورزش در این زمینه ها آموزش های بیشتری داشته باشد

هدف این پژوهش بررسی مقایسه ای عوامل مؤثر بر نهادینه سازی ورزش در بین دانشجویان بود. این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی پیمایشی است که به صورت میدانی انجام شده است. به منظور دستیابی به هدف اصلی پژوهش، همة دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان جامعة آماری در نظر گرفته شدند که تعداد آنها 24078 نفر بود. بر اساس فرمول کوکران و با در نظر گرفتن خطای 05/0=α، 380 نفر به عنوان نمونة پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامة جامی الاحمدی (1393) بود که از پنج عامل اقتصادی، اجتماعی فرهنگی، مدیریتی، زیرساخت ها و اماکن ورزشی و انگیزاننده ها تشکیل شده است. روایی محتوایی و صوری پرسشنامه را صاحبنظران تأیید کردند و همچنین متوسط پایایی درونی برای پنج عامل پرسشنامه 812/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (شامل درصد، میانگین، انحراف استاندارد و منحنی احتمال نرمال) و آمار استنباطی (شامل آزمون استودنت تک نمونه ای، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که از دیدگاه دانشجویان هر پنج عامل اقتصادی، اجتماعی فرهنگی، مدیریتی، زیرساخت ها و اماکن ورزشی و انگیزاننده ها می توانند بر نهادینه سازی ورزش در بین دانشجویان مؤثر باشند. از این روی، لازم است مسئولان به این موضوعات توجه کافی داشته باشند.

لیگ برتر هندبال ایران برای حفظ هواداران، توسعه محصولات لیگ و توسعه استراتژی های مرتبط با لیگ نیازمند درک الگوی تعاملی هواداران لیگ می باشد. لذا این پژوهش با هدف توسعه الگوی رفتارهای تعاملی هواداران لیگ برتر هندبال ایران انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های ترکیبی بود که به روش مدل سازی انجام شد. مدل مفهومی اولیه پژوهش بر مبنای ادبیات معتبر موجود توسعه یافت و سپس با داده های حاصل از زمینه لیگ برتر هندبال ایران مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. مقدار شاخص روایی محتوایی پرسشنامه 872/0 محاسبه شد و مقادیر پایایی مرکب برای تمامی سازه ها بالاتر از نقطه برش پیشنهادی 60/0 بود. 306 پرسشنامه وارد تجزیه و تحلیل نهایی شد. برای ارزیابی مدل مفهومی پژوهش از روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد. یافته ها نشان داد که مدل مفهومی پژوهش برازش مناسبی با داده های حاصل از زمینه لیگ برتر هندبال دارد. هواداران لیگ برتر هندبال ایران بیشترین تمایل را به رفتارهای غیرتبادلی برون نقشی نشان دادند. بنابراین مدیران لیگ برتر هندبال ایران می توانند از طریق فراهم کردن فرصت های تعاملی برای هواداران، پایگاه هواداران خود و همچنین تبادلات اجتماعی بین هواداران را گسترش دهند.