فرزانه حکیم زاده

تلاش محدثان و مورخان در جهت ثبت و ضبط گزارش های مهدوی از قرن سوم تاکنون گنجینه گرانبهایی از احادیث مهدوی را در اختیار ما نهاده است. چگونگی نگارش اخبار مهدوی از شرایط سیاسی و فرهنگی زمانه و افکار نویسنده متأثر بوده است. بازنمایی تأثیر باورها و گرایش های فکری در انعکاس اخبار مهدوی نسب مهدی؟ع؟ تا قرن هفتم، با استفاده از منابع روایی، تاریخی و تفسیری، هدف پژوهش پیش رو است. روش تحقیق حاضر توصیفی _ تحلیلی با رویکرد تاریخی است. احادیث مهدوی نسب مهدی؟ع؟ ذیل هفت گونه در منابع شیعه و اهل سنت، بازتاب گسترده ای داشت. برآیند مجموع احادیث منابع شیعه دوازده امامی این است که امام مهدی؟عج؟ از نوادگان رسول خدا؟ص؟ و علی؟ع؟ و فاطمه؟س؟ وپدرش نهمین نواده امام حسین؟ع؟ یعنی امام حسن عسکری؟ع؟ است. منابع اهل سنت و برخی از گرایش های فرقه ای غیر دوازده امامی، مهدی؟ع؟ را فردی از اهل بیت می دانند. با توجه به توسع معنایی اهل بیت؟عهم؟ که شامل شخصی از نسل رسول خدا؟ص؟ از طریق فاطمه؟س؟ و یا فردی از آل علی؟ع؟، آل عقیل، آل جعفر و آل عباس است، مهدی موعود؟عج؟، لزوماً محمدبن الحسن العسکری نیست.

تأسیس بیت الحکمه نهضتی علمی بود که در عرض نهضت اهل بیت (ع) در صدر اسلام شروع شد و بخش مهمی از فعالیت های آن ناظر به ترجمه علوم عقلی و طبیعی از دیگر ملل بود. ترجمه متون فلسفی و منطقی یونان و حتی ایران باستان که ریشه در فلسفه ارسطویی داشت، می توانست خط فکری جدیدی را به مسلمانان عرضه نماید و بنیادهای معرفتی شیعه امامیه و حتی اهل تسنن را به خطر بیندازد. براین اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی و بازخوانی اهداف تأسیس بیت الحکمه و و تقویت آن ازسوی خلفای عباسی انجام شد. نتایج بررسی ها نشان داد که فعالیت اصلی بیت الحکمه ترجمه کتب وارداتی در علوم گوناگون بود. باتوجه به فعالیت های اهل بیت(ع) و گسترش مکتب امامیه، عباسیان برای از رونق انداختن نظام معرفتی شیعه به ایجاد بیت الحکمه و ترجمه متون از دیگر ملل روی آوردند. باوجود اینکه فعالیت های بیت الحکمه به دلیل نشر نظام معرفتی یونان برای جامعه اسلامی زیان بار بود، اما شیعیان بامدیریت اهل بیت(ع) و تولید محتوای مناسب از این بحران به خوبی عبور کردند.

خدیجه بنت خویلدبن اسدبن عبدالعزی، نخستین همسر رسول خدا(ص) بود و آن حضرت تا پایان عمر خدیجه(س)، همسر دیگری اختیار نکرد. هدف اصلی تحقیق حاضر، تبیین علل حقیقی ازدواج رسول خدا(ص) و خدیجه کبری(س) است. فقدان تحلیلی قابل قبول درباره علت انتخاب خدیجه از سوی پیامبر در منابع تاریخی و حدیثی و طرح این شبهه از سوی مستشرقان، که رسول خدا به دلیل ثروت سرشار خدیجه او را برای همسری خود برگزید، ضرورت تحقیق حاضر را برای پاسخ به این شبهه روشن می سازد. آشنایی با خصوصیات اخلاقی محمد امین و برتری اخلاقی محمد بر سایر افراد جامعه و آگاهی از برخی اخبار اهل کتاب در رابطه با پیامبری که از نسل عبدالمطلب مبعوث خواهد شد، خدیجه را متوجه شخصیت ویژه رسول خدا(ص) ساخت. از سوی دیگر، درایت خدیجه و تمایل آن بانوی بزرگ به یک زندگی معنوی، زمینه اشتیاق خدیجه به رسول خدا را فراهم آورد و همین ویژگی ها در شخصیت خدیجه، محبت متقابل محمد به خدیجه را به دنبال داشت.

وضعیت اقتصادی زندگی رسول خدا(ص) و چگونگی معیشت همسران آن حضرت، در شمار موضوعاتی است که با وجود اهمیت آن، تحت تأثیر نوشته های تاریخی مربوط به دعوت، غزوات و اخلاق اجتماعی پیامبر، چندان مورد توجه مورخان قرار نگرفته است. نوشتار حاضر، با هدف بررسی سبک زندگی رسول خدا(ص) در امور مالی خانواده و با استفاده از منابع تاریخی، روایی و تفسیری کوشیده است به این پرسش پاسخ دهد که تدابیر رسول خدا (ص) در تأمین معیشت همسران خویش چگونه بوده است؟یافته های این پژوهش، حکایتگر آن است که رسول خدا(ص) در کنار ساده زیستی و تلاش برای فراهم آوردن امکانات داخلی زندگی در حد کفاف و حتی توصیه همسران به پرهیز از تجملات و زینت های اضافی، از هیچ کوششی برای تأمین نفقه لازم آنان فروگذار نمی کردند.

خالد بن ولید یکى از اشراف زادگان بنى‏مخزوم بود که تا پیش از پذیرش اسلام در سال هشتم هجرت همواره در کنار دشمنان سر سخت پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله علیه آن حضرت فعالیت مى‏کرد. پس از قبول اسلام، در نبردهاى مهم حنین و موته و سریه بنى‏جذیمه و محاصره طائف ایفاى نقش کرد. عملکرد او در سریه بنى‏جذیمه و کشتن سى نفر بى‏گناه و عدم قصاص وى از سوى رسول‏خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله و نصب مجدد او به عنوان فرمانده در محاصره طائف، به صورت یک معضل تاریخى در آمده و ذهن پژوهشگران را به خود مشغول ساخته است. البته تحلیل مورخان اهل‏سنت و شیعه و چگونگى پرداختن آنان به مسئله خالد کاملاً متفاوت است. آن‏چه در نوشتار حاضر مطرح شده بررسى عملکرد خالد در سریه بنى‏جذیمه و چگونگى برخورد پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله با این مسئله و تحلیل‏هاى مورخان شیعه و سنى در این زمینه است.