احسان چیت ساز

زمینه: بر خلاف موفقیت ، شکست و پیامدهای آن همواره کمتر مورد توجه پژوهشگران کارآفرینی قرار گرفته است. شکست علاوه بر چالش های اجتماعی و روانی برای کارآفرینان، می تواند حامل دستاوردهایی نیز برای آنان باشد. در مجموع، این فرآیندهای اجتماعی و روانشناختی پس از شکست و چگونگی تعامل و برهم کنش عوامل گوناگون با یکدیگر در این فرآیند، کم تر بررسی شده و کمبود پژوهش های میدانی در این زمینه مورد اذعان مطالعات پیشین است. هدف: هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل فرآیندهای اجتماعی و روانشناختی پس از شکست در کارآفرینان ایرانی است. روش: پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش روایتی است. جامعه آماری، کارآفرینان ایرانی داخل کشور بودند که در سال های 1399 و 1400 دچار شکست شده بودند. افراد نمونه آماری به روش هدفمند انتخاب شدند. حجم نمونه بر اساس اشباع نظری داده ها تعیین شد و از مصاحبه نیمه ساختاریافته جهت گردآوری داده های میدانی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از مصاحبه ها، با استفاده از روش نظریه برخاسته از داده ها انجام شد. یافته ها: بر اساس مدل نهایی، فرآیندهای اجتماعی و روانشناختی پس از شکست شامل مقوله های اصلی زیر هستند: عوامل فردی، عوامل نهادی، سوگیری های شناختی، هزینه های شکست، راهبردهای مقابله، واکنش های اجتماعی-روانشناختی، عوامل مداخله گر و دستاوردهای مثبت. نتیجه گیری: مهم ترین کاربرد این پژوهش برای کارآفرینان، شناسایی راهبردهای مقابله (شامل راهبردهای بازیابی روانی و حفاظت از نفس) برای کاهش هزینه های روانشناختی و راهبردهای مدیریت تصویرپردازی ذهنی (شامل کنار کشیدن، پنهان کردن، حساسیت زدایی و مکانیسم جبران) برای کاهش هزینه های اجتماعی شکست بوده است. کاربرد آن برای سیاستگذاران نیز، ضرورت گسترش فرهنگ کارآفرینی و بازنگری در قوانین ورشکستگی به منظور کاهش هزینه های شکست برای کارآفرینان می باشد.

علیرغم پیشرفت قابل توجه در ترویج عدالت جنسیتی در محیط کار، پویایی جنسیتی همچنان بر فرصت های شغلی و پیشرفت زنان تأثیر می گذارد. این مقاله راهبردهای مربیگری را برای کمک به مراجعان زن برای هدایت این پویایی ها و پیشبرد شغل خود برجسته می کند. این مقاله با تکیه بر تحقیقات و بهترین شیوه ها، بر اهمیت به رسمیت شناختن و درک تفاوت های جنسیتی در عین اجتناب از کلیشه های مضر تأکید می کند. در این پژوهش به وسیله ی رویکرد مرور سیستماتیک به شناسایی مطالعات مرتبط با حوزه استراتژی های مربیگری زنان در محل کار پرداختیم و با جستجو در چندین پایگاه داده و مشخص کردن معیارهایی برای در نظر گرفتن پژوهش های ورودی تحقیق، با استفاده از یک رویکرد سنتز روایی به تحلیل داده ها پرداختیم. مطالعات موجود در این بررسی از مداخلات مربیگری مختلف، از جمله مربیگری یک به یک، مربیگری گروهی و برنامه های مربیگری استفاده کردند. چندین مطالعه بر روی تأثیر مربیگری بر سوگیری های مبتنی بر جنسیت متمرکز شده اند، از جمله درک زنان در پست های رهبری و تأثیر مربیگری بر نگرش مردان نسبت به رهبران زن. این مرور متون نظام مند، اثربخشی مربیگری را در پرداختن به سوگیری های مبتنی بر جنسیت، شناسایی و غلبه بر موانع پیشرفت و توسعه مهارت های ارتباطی و رهبری مؤثر برای زنان در محیط کار برجسته می کند. در این مقاله به این نتیجه رسیدیم که در حالی که پیشرفت به سمت عدالت جنسیتی همچنان یک مبارزه باقی می ماند، مربیگری می تواند نقشی حیاتی در کمک به زنان برای دستیابی به ظرفیت کامل خود در محیط کار ایفا کند.

در دهه های اخیر، پیشرفت های علمی، رفتار انسان و تأثیر آن بر موفقیت سازمانی را روشن کرده است. بر اساس یافته های پژوهش های علوم اعصاب، محققان سازمان بر اهمیت مهارتِ مدیران جهت تمرکز بر رفتار، احساسات و انگیزه کارکنان برای بهینه سازی عملکرد سازمانی تاکید کرده اند. این مطالعه به بررسی نقشِ مهارتِ مربیگری مغز در شکل دهی چشم انداز مدیریت کسب و کارها می پردازد. این یک تلاش تحقیقاتی بنیادی است که با روش «تحلیل محتوای اکتشافی»،مبتنی بر تحلیل اسناد انجام شده است. بدین منظوراسناد مربوطه از پایگاه های داده تهیه و با استفاده از نرم افزار MAXQDA2020 به طور کامل بررسی،رمزگذاری و اعتبار سنجی شدند . بر اساس نتایج تحقیق مشخص شد، مربیگری مغز با هدایت اصول اصلی علوم اعصاب، عوامل محیطی و خودکار، می تواند با تغییر الگوهای تفکر، نظام مند کردن افکار، درگیر شدن با مشکلات و ارتقاء، «بینش و دانش، تغییر، بهبود مهارت، انگیزه، انعطاف پذیری و اثربخشی» را القا کند. سازگاری و تقویت بینش شخصی این صلاحیت(مهارت) مدیریتی می تواند بر کسب وکارها تأثیر مثبت بگذارد، به ویژه آنهایی که مبتنی بر فناوری های مخربی هستند که به مدیریت پیچیده تری نیاز دارند.بعلاوه برای حصول این هدف«مهارت آموزی،کوچینگ ،استفاده از فناوریهای نوین دیجیتال و رسانه»به عنوان پیشران، تسهیل کننده و تسریع کننده ی فرایند هستند. این مطالعه با توصیه هایی برای توسعه چشم انداز مدیریت در کسب وکارهای متمرکز بر فناوری های مخرب، به دست آمده از یافته های تحقیق، به پایان می رسد.

برخلاف رویکرد استاندارد اقتصاد کلاسیک، پژوهش های زیادی نشان می دهند همه مردم تا حدی که به خود انگاره شان ضربه نخورد، برای کسب سود دست به ناراستی و قانون شکنی می زنند. پژوهش حاضر که از این رویکرد جدید روان شناختی در مورد قانون شکنی شاخه گرفته است، طی دو آزمون به شناسایی و بررسی دو عامل مؤثر بر احتمال ارتکاب به قانون شکنی در افراد می پردازد. در آزمون اول، ارتباط بین میزان محدودیت های قانونی و میزان مشارکت در دست کاری قیمتی در یک نمونه بین المللی شامل 347 نفر از مبادله کنندگان رمز ارز بررسی شد. در آزمون دوم نیز ارتباط میان میزان احتمال بروز قانون شکنی در یک زمینه و احتمال بروز قانون شکنی در زمینه ای دیگر بر روی نمونه ای از 189 کارآفرین بررسی شد. براساس نتایج پژوهش حاضر قانون شکنی در یک زمینه می تواند افراد را نسبت به کلیه قوانین بی تفاوت تر کند، همچنین ازدیاد محدودیت های قانونی می تواند منجر به بی تفاوت شدن افراد نسبت به قوانین شده که این امر به خودی خود میزان قانون مداری را کاهش می دهد. از دیگر عوامل مؤثر بر احتمال قانون شکنی می توان به درک فرد از میزان قانون شکنی دیگران اشاره کرد، هرچه فرد تخمین بیشتری از میزان قانون شکنی هم نسل های خود در شرایط مشابه بزند، خود نیز بیشتر مرتکب قانون شکنی خواهد شد. این پژوهش پیشنهادهای کاربردی را برای سیاست گذاران و برنامه ریزان به همراه دارد.

ایده های خلاقانه کارکنان، منبع بینش ها و محصولات جدیدی هستند که زندگی روزمره را غنی می کنند. خلاقیت و ایده پردازی کارکنان نتیجه تعامل بین عوامل فردی و زمینه ای در محیط است. منبع اصلی خلاقیت و نوآوری در نقطه تلاقی بین مهارت ها و دانش فرد قرار دارد و بررسی این موضوع نیازمند مطالعه محرک های درونی و محیطی در بستر محیط سازمانی است. در این مطالعه که بر نقش پاداش های مالی در افزایش عملکرد ایده پردازی برای تولید ایده های جدید کسب وکاری و سرمایه گذاری در یک شتاب دهنده فعال در صنعت فناوری و ارتباطات در چین متمرکز شده است؛ تعداد 168 کارمند و متخصص در یک شتاب دهنده کشور چین برای حضور در یک آزمایش تجربی شرکت کرده اند. برای بررسی مداخله های مختلف تخصیص پاداش مستمر در فرایند ایده پردازی درجهت ایجاد ایده های کسب و کاری جدید، سه شکل مختلف از مقادیر تخصیص پاداش، در سه گروه حداکثری، تصادفی و صفر (گروه کنترل) برای تحقق آزمایش تجربی تعریف شد. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که تخصیص پاداش های مالی نه تنها باعث بهبود عملکرد ایده پردازی کارکنان می شود بلکه عدم تخصیص پاداش به این فرایند شرایط کاهش خلاقیت و نوآوری را در این زمینه فراهم می کند.