رسول حجی

در این مقاله یک زنجیره تامین دو سطحی شامل یک تولیدکننده و یک خرده‌فروش در نظر گرفته می شود. در این زنجیره تامین تصمیم‌گیری در مورد سطوح موجودی به صورت مرکزی و توسط تولیدکننده گرفته می شود و تولیدکننده پاسخ‌گوی نیاز خرده‌فروش است. این مطالعه حالتی را در نظر می گیرد که تقاضا برای خرده‌فروش از فرآیند پواسان پیروی می‏کند و موجودی خرده‌فروش با خط‌مشی (r,Q) توسط تولیدکننده تامین می‏شود. تولیدکننده با نرخ متناهی و معین جهت پاسخگویی به نیاز خرده فروش براساس سیاست تولید سفارشی، تولید می کند و هر انباشته سفارشی Qتایی خرده‏فروش را با چندین انباشته کوچک‌تر qتایی برای خرده‌فروش ارسال می‏کند. در این مطالعه با استفاده از مفاهیم تئوری تجدید پاداش مجموع هزینه‏های تولیدکننده و خرده فروش در شرایط "مدیریت موجودی توسط فروشنده" بررسی و رابطه ریاضی مشخص برای این هزینه ها به‌دست می‌آید. نهایتا برای حالتی که نرخ تقاضا حداکثر برابر نصف نرخ تولید است، مقدار بهینه هزینه و مقدار بهینه دفعات ارسال کالا از تولیدکننده به خرده‌فروش به‌دست آمده است.

بهینه سازی فرایندهای سازمانی و یکپارچه سازی آنها، جوهره جدید تئوری سازمان می باشد. ظهور مفهوم بنگاه توسعه یافته (EE) که سازمان را وادار به اتخاذ راه حل های یکپارچه می نماید، در این راستا است. رویکردهای گوناگونی در بسط این مفهوم مفید بوده اند که در این میان در سال های اخیر رویکرد مدیریت زنجیره عرضه (SCM) مؤثرترین گام ها را برداشته است. این رویکرد با توجه به محدودیت ها و نقاط ضعف آن نیاز به اصلاح و توسعه دارد. یکی از طرق توسعه این رویکرد، تلفیق آن با سایر رویکردها می باشد. با توجه به نیازمندی های این رویکرد، یکی از مؤثرترین رویکرد قابل تلفیق می تواند تئوری محدودیت ها (TOC) باشد. لذا سؤالات اساسی زیر مطرح است: