علی اکبر جباری

علی اکبر جباری

مطالب

فیلتر های جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۲۱ تا ۲۷ مورد از کل ۲۷ مورد.
۲۱.

The Acquisition of Definiteness Feature by Persian L2 Learners of English(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: acquisition Definiteness Specificity Interpretability Hypothesis Persian Learners

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۰۰۹ تعداد دانلود : ۴۳۹
The definiteness feature in English is both LF and PF interpretable while Persian is a language in which this feature is LF-interpretable but PF-uninterpretable. Hence, there is no overt article or morphological inflection in Persian denoting a definite context. Furthermore, Persian partially encodes specificity not definiteness. In definiteness both the speaker and hearer are involved while in specificity just the speaker may be taken into consideration. The associated indefinite article identifies an individual from a set but lacks the uniqueness feature. Specificity, on the other hand, may be defined in relation to the speaker. It signals the speaker’s intention to refer to some individual with a noteworthy property. Based on the predictions made by the interpretability hypothesis, it is predicted that Persian learners of English should be able to acquire the English definiteness feature lacking in their L1. To test the hypothesis, fifty L2 learners at intermediate and advanced levels were selected. To test their comprehension as well as production, they were given forced-choice elicitation and translation tasks. The results of the study showed that the L2 learners acquired the definiteness feature giving credence to the interpretability hypothesis in which the acquisition of LF-interpretable but PF-uninterpretable features does not pose a persistent problem. In the oral production task, the results show that the L2 learners use some compensating mechanisms such as demonstrative and possessive adjectives to encode definiteness. The results further indicate that the Persian learners of English experience some fluctuations in teasing apart the definiteness and specificity in indefinite referential singular contexts.
۲۳.

نحوه منفی در زبان فارسی و انگلیسی(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:

کلید واژه ها: نحو دستور جهانی فرافکن صرف ، فرافکن زمان نشانه استمراری

حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی زبان شناسی زبان شناسی نظری نحو
  2. حوزه‌های تخصصی زبان شناسی زبان شناسی نظری رده شناسی زبان
تعداد بازدید : ۳۱۴۷ تعداد دانلود : ۱۳۵۷
در این مقاله ویژگی های نحو منفی در زبان فارسی و انگلیسی مورد مقایسه و مقابله قرار می گیرد و وجود دستور جهانی در مراحل فراگیری ساختارهای منفی در زبان اول و دوم بحث می شود. شواهد نشان می دهد که ساختار نحو منفی در زبان فارسی در جایگاه فرافکن منفی معین می شود و نیازی به انتقال افعال زماندار و غیر زماندار به جایگاه فرافکن زمان ندارد این در حالی است که در زبان انگلیسی جهت منفی کردن، افعال زماندار باید به جایگاه فرافکن زمان منتقل شوند. برای اثبات این موضوع در زبان فارسی وجود و عدم وجود نشانه منفی با نشانه استمراری "داشتن" بررسی می شود.
۲۴.

مراحل اولیه یادگیری صرف زبان انگلیسی توسط فارسی زبانان به عنوان زبان خارجی(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۲۲۲۰ تعداد دانلود : ۱۱۵۵
این مقاله با مقایسه ساختارهای صرفی در زبان فارسی و انگلیسی تحقیق می‌نماید که دستور جهانی (UG) در پاسخ‌گویی به مراحل اولیه فراگیری فرافکن گروه صرفی و زمانی (IP)، و فرافکن گروه متمم ساز (CP) چه نقشی ایفا می‌کند؟ این مطالعه یک بررسی مقطعی است که بر اساس آن مراحل مختلف فراگیری صرف بر پایه دو آزمایش: باز گویی و مصاحبه بر روی 99 نفر از فراگیران ایرانی به عنوان زبان خارجی مورد بررسی قرار گرفت. علیرغم اینکه این پژوهش بر روی فراگیران سطح مبتدی تاکید داشت؛ اما افراد سطوح متوسط و پیشرفته را نیز بررسی نمود تا مراحل مختلف فراگیری صرف را در سطوح مختلف زبانی را مطالعه نماید. نتایج داده‌ ها نشان داد که دستور جهانی می‌تواند پاسخگوی مراحل فراگیری ساختارهای صرفی باشد.
۲۶.

Temporal Properties of Persian and English(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
تعداد بازدید : ۳۰۲ تعداد دانلود : ۱۸۵
This study compares and contrasts tense and inherent aspect in English and Persian lan-guage from a semantic and syntactic point of view. The aspectual verb system in both English and Persian are semantically interpreted alike. However, in Persian a group of stative verbs are grammaticalized by the imperfective obligatory morpheme mi-, while in English all sta-tive verbs perfective. Furthermore, while in Persian all accomplishment verbs can be shifted into activity verbs by deleting their direct object markers (i.e. by means of noun-incorporation), in English accomplishment verbs cannot be shifted into activity verbs2 . Fi-nally, while English has six tense forms such as present, present perfect, past, past perfect, future, and future perfect, Persian has only five tense forms; it lacks future perfect tense and present perfect tense is being used instead. Inherent aspect and tense are syntactically instan-tiated in both English and Persian. The model that has been followed is based on Arad's (1996) and Borer's (1994) views that the interface between the lexicon (i.e. meaning) and syn-tax is aspectually determined. Based on event-predicated based approach, telic events are projected by the aspectual projection of measurer where accusative case is also checked, at-elic events are projected by the aspectual projection of originator, where an agent interpreta-tion is determined, and non-dynamic situations are projected by neither the aspectual project tion of measurer nor originator; they are base-generator in the VP, because they are aspectually contentless. However, independently of these factors tense is uniform ally projected in the IP.
۲۷.

As Time Goes by: Farsi and English Time References

نویسنده:
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۷۶ تعداد دانلود : ۵۴
This study compares and contrasts tense and inherent aspect in English and Persian from semantic and syntactic points of view. The aspectual verb systems in both English and Persian, are semantically interpreted alike. However, in Persian a group of stative verbs are grammaticalized by the imperfective obligatory morpheme mi -, while in English all stative verbs are perfective. Furthermore, while in Persian all accomplishment verbs can be shifted into activity verbs by deleting their direct object markers (i.e. by means of noun - incorporation), in English accomplishment verbs cannot be shifted into activity verbs. Finally, while English has six tense forms: present, present perfect, past, past perfect, future, and future perfect, Persian has five tense forms; it lacks future perfect tense with present perfect tense used instead.

پالایش نتایج جستجو

تعداد نتایج در یک صفحه:

درجه علمی

مجله

سال

حوزه تخصصی

زبان