تبیین نقش مقام معظم رهبری(مدظله العالی) در ارتقاء دیپلماسی دفاعی پویا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بررسی آراء و اندیشه رهبران کشورها خطوط راهنمای سیاست های کلان و نشان دهنده نگرش آنها نسبت به سیاست ها و تعیین کننده اولویت های آن کشورها می باشد. در ساختار سیاسی نظام جمهوری اسلامی ایران نقش و جایگاه رهبری از اهمیت بالایی برخوردار بوده و طبق اصل صد و ده قانون اساسی تعیین سیاست های کلی نظام و نظارت بر حسن اجرای آن از جمله این مسئولیت ها می باشد. با توجه به این نقش؛ لازم است بیانیه ها، فرمانها، مصاحبه ها و سخنرانی های مقام معظم رهبری در رابطه با دیپلماسی دفاعی مورد واکاوی قرار گیرد. در این مقاله تلاش خواهد شد با روش تحقیق تحلیل مضمون به بررسی این نکته پرداخته شودکه مولفه هایی دیپلماسی دفاعی پویا در اندیشه مقام معظم رهبری (مدظله العالی) چه جایگاهی دارد؟ نتایج تحقیق نشان می دهد که در بیانیه ها، فرمانها، مصاحبه ها و سخنرانی های مقام معظم رهبری(مدظله العالی) 12 مولفه قابل احصا می باشد که در پایان به صورت کلی در قالب دو محور گفتمانی و ساختاری دسته بندی می شود.Explaining the role of leadership in promoting dynamic defense diplomacy
Examining the opinions and thoughts of the country's leaders is the guideline of macro policies and shows their attitude towards the policies and determines the priorities of those countries. In the political structure of the Islamic Republic of Iran, the role and position of leadership is of great importance, and according to the principle of the 110th constitution, determining the general policies of the system and monitoring its good implementation are among these responsibilities. According to this role; It is necessary to analyze the statements, decrees, interviews and speeches of the supreme leader in relation to defense diplomacy. In this article, an attempt will be made to investigate this point with the method of thematic analysis, what is the position of the components of dynamic defense diplomacy in the thought of leadership? The research results show that 12 elements can be counted in the statements, decrees, interviews and leadership speeches, which are generally categorized in the form of two discursive and structural axes.