تأثیر روابط بینامتنی داستان بلند مار و مرد در جلب مشارکت مخاطب در جریان خوانش متن (با در نظرگیری نقش شخصیت زن در خوانش بینامتنی اثر) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
داستان بلند مار و مرد (1355-1357) اثری از سیمین دانشور است که براساس روایت های اسطوره ای، متون مقدس و روایت های مذهبی نوشته شده است. مبنای نظری این نوشتار در مطالعه و بررسی سهم بینامتنی روایات مذکور در ساخت و پرداخت آن اثر ادبی، تعریف نظری لوران ژنی از مفهوم بینامتنیت در مقاله «راهبرد اشکال» است که در آن، در تفاوت دریافت خود از بینامتنیت (معروف به بینامتنیت نرم) و بینامتنیت ژولیا کریستوا (معروف به بینامتنیت سخت) پیشنهاد می کند: زمانی باید از بینامتنیت سخن به میان آورد که بتوان عناصری فراتر از واحد لغوی از متن پیشین را در متن جدید بازیابی کرد. به عبارت دیگر ارتباط متن های مورد نظر، فراتر از ارتباط واژگانی و روابط صوری است. ژنی ارتباط بینامتنی دو متن را نه با جمع مبهم و مرموز تأثیرات یکی بر دیگری، بلکه با میزان ارتباط درونی دو متن با یکدیگر و چگونگی نفوذ و تأثیرگذاری یکی بر دیگری مرتبط دانسته و بر دو نوع بینامتنیت قوی و ضعیف تأکید می کند. از نظر او، زمانی که دو متن دست کم از دو جنبه صوری و مضمونی با هم ارتباط داشته باشند، بینامتنیت قوی و زمانی که ارتباط متون با یکدیگر در یکی از این دو سطح متوقف شود، بینامتنیت ضعیف برقرار می شود. پژوهش حاضر از حیث نوع، مطالعه ای کیفی محسوب می شود. داده های مطالعاتی جستار از منابع کتابخانه ای مهیا شده است. پردازش تحلیل داده ها با روش توصیفی-تحلیلی انجام می شود. جستار در نتیجه با رابطه جویی کاربست شخصیت زن و بینامتنیت، متن مار و مرد را از دیدگاه خوانش مخاطب بارت تبیین می کند.The Effect of Intertextual Relationships of the Long Story of "Man and Snake" on Attracting Audience Participation in Reading (Considering the Role of Female Character in Intertextual Reading)
The long story of The Snake and The Man (1976-1978) is a work by Simin Daneshvar that is derived from religious narratives, sacred texts, and mythical narratives. Laurent Genie's theoretical definition of the concept of intertextuality in the article “Strategy of Forms” serves as the theoretical foundation for this paper’s examination of the intertextual contribution of the narrations mentioned in the construction and payment of that literary work. In this article, Genie proposes that the intertextuality should be referenced when elements beyond the lexical unit of the prototext can be retrieved in the new text, a distinction between his conception of intertextuality, known as soft intertextuality, and Julia Kristeva’s intertextuality, known as hard intertextuality. In other words, the relationship between the texts is not limited to lexical and formal relationships; the intertextual relationship of two texts is not determined by the vague and mysterious sum of the effects of one on the other, but rather by the degree of interconnection between the two texts and how one influences the other. This underscores the two types of intertextuality: strong and weak. In his opinion, “weak intertextuality” is established when two texts communicate in at least two formal and thematic aspects, and “strong intertextuality” is established when texts cease to communicate on one of these two levels. The present study isqualitative in nature.
تبلیغات
