از تمایل تا أخذ تصمیم: فهم تصمیم ها و الگوهای کنش فرزندآوری زنان شاغل در شهر تهران
آرشیو
چکیده
هدف: باروری در ایران از اوایل دهه 1380 به زیر سطح جانشینی رسید و علی رغم افزایش اندکی در سال 1395، در سطح پایینی باقی مانده است. طی این دوره میانگین تعداد فرزندان ایدئال زوجین حدود 2/5 فرزند بوده است. شواهدی از شکاف بین شمار ایدئال و واقعی فرزند وجود دارد و نشان می دهد که دستِ کم بخشی از تمایلات فرزندآوری زوجین فعلیت پیدا نمی کند. مادران شاغل یکی از زیرگروه های خاص و مهم جمعیتی هستند که به واسطه تعارضات شغلی و خانوادگی، انتظار می رود تحقق ایدئال های فرزندآوری آنان با موانع و چالش های جدی تری در مقایسه با زنان غیرشاغل مواجه باشد. هدف مطالعه حاضر این است که نشان دهد فهم و تفسیر مادران شاغل از تصمیمات باروریشان چیست؟ و آنان استراتژی مواجهه خود را با خواست فرزندآوری از یک سو و دغدغه ها و چالش های ذهنی فرا روی خود را از دیگر سو، چگونه تعریف و تنظیم می کنند؟روش: با بهره گیری از رویکرد پژوهش کیفی، 22 نفر از زنان ازدواج کرده شاغل در شهر تهران در این پژوهش موردِمطالعه قرار گرفتند. مشارکت کنندگان در پژوهش، از طریق نمونه گیری هدفمند و با حداکثر تنوع به لحاظ سن، تعداد فرزندان، نوع سمت انتخاب شدند. داده ها به کمک تکنیک مصاحبه عمیق در بهمن سال 1401 تا اردیبهشت 1402 جمع آوری شدند و به کمک تکنیک تحلیل مضمون موردِتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در این مطالعه، سه الگو از تصمیمات باروری زنان شاغل استخراج شد: الگوی چشم پوشی از تمایلات باروری که شامل زنانی است که قصد فرزندآوری ندارند اما تعداد فرزندان ایدئال شان بالاتر از تعداد فرزندانی است که درحال حاضر دارند. الگوی معقول پنداری پرهیز از فرزندآوری شامل افرادی است که قصد فرزندآوری ندارند و تصمیمات باروری خود را درست و عقلانی می دانند. الگوی سوم شامل افرادی است که درک متناقضی از تصمیمات باروری دارند، قصد فرزندآوری دارند، بااین حال دغدغه ها و نگرانی های متعددی در رابطه با محیط کار، محیط خانواده و فرزندان دارند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه، اهمیت و ضرورت اتخاذ سیاست های رفاهی و برنامه هایی که به سازگاری نقش های کاری و والدینی می انجامد را نشان می دهد. جامعه ایران نیاز به ساختاری دارد که ناسازگاری بین اشتغال و والدگری را کاهش می دهد.متن
From Desire to Decision: Childbearing Decision-Making patterns among Working Women in Tehran
Introduction: Since the early ۱۳۸۰s, fertility in Iran has reached below the replacement level. Despite a slight increase in ۲۰۱۵, after that fertility remains at a low level. Over this period the ideal number of children has been about ۲.۵ children. There is evidence of a gap between the ideal and actual number of children and it shows that at least part of the couples' desire to have children is not realized. Working women are one of the special and important subgroups of the population that, due to work and family conflicts, it is expected that the realization of their childbearing ideals will face more serious obstacles and challenges compared to non-working women. The aim of this study is to show what is the understanding and interpretation of working mothers about their fertility decisions. What is their strategy in dealing with the desire to have children and the mental concerns and challenges they face?Material and method: The research approach of this study is qualitative. The sample consists of ۲۲ employed mothers in Tehran who were determined through purposive sampling with maximum diversity based on the level of theoretical saturation. The data collection method is in-depth interview and the analysis method is thematic analysis.Result: In this study, three patterns of women's fertility decisions were extracted. A pattern of ignoring fertility desires that includes women who do not intend to have children but whose ideal number of children is higher than the number of children they currently have. The model of rationalizing the avoidance of childbearing, which includes women who do not intend to have more children and consider their fertility decisions to be rational. The third pattern is a contradictory understanding of reproductive decisions that includes women who intend to have children, however, they have many concerns and challenges related to the work environment, family and children.Conclusion: The findings show that there is a significant conflict between work and family roles that affects the fertility decisions of working women. Iranian society needs a structure that reduces the incompatibility between employment and parenthood.
تبلیغات
