شناسایی زنجیره های تولید در محیط داخلی ایران و بررسی عملکرد تجارت خارجی اقتصاد ایران در آن زنجیره ها (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
عملکرد نامتقارن در تجارت، ناشی از عملکرد نامناسب تولید و مصرف فعالیت های اقتصادی است. از آنجایی که سرمایه، دانش، مدیریت و سایر منابع می تواند در ایران با محدودیت مواجه باشد، از این رو تئوری رشد نامتوازن توصیه به سرمایه گذاری در فعالیت های منتخب می نماید و تئوری های نئوساختارگرایان جایگاه مناسب تجارت را مشخص می کنند. بنابراین برای ایجاد تقارن در تولید و تجارت، این مطالعه با تکیه بر مبانی نظری مرتبط ابتدا زنجیره های تولیدی (محیط درونی اقتصاد ایران) را شناسایی کرده و سپس عملکرد تجارت خارجی اقتصاد ایران در این زنجیره ها (محیط بیرونی) را بررسی می کند. به این منظور از آخرین جدول داده – ستانده بانک مرکزی (1395) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که اقتصاد ایران در محیط داخلی بیشتر در بالادست زنجیره های تولید فعالیت می کند. ازاین رو در محیط خارجی نیز صادرکننده محصولات خام و نیمه خام است و سهم تخصص گرایی عمودی در اقتصاد ایران ناچیز بوده و عمدتاً واردات محصولات در فعالیت های پایین دست را شامل می شود. برای ایجاد تقارن در تجارت، باید با جایگزینی واردات ثانویه و توسعه صادرات ثانویه در فعالیت های پایین دست داخلی که ارزش افزوده بیشتر و در سطح بین المللی متقاضیان بیشتری دارد، سرمایه گذاری کرد.Identifying Production Chains in Iran's Domestic Environment and Examining the Foreign Trade Performance of Iran's Economy on them
Trade imbalances are often a result of discrepancies in the production and consumption of economic activities. Given the limited availability of capital, knowledge, and resources in Iran, the theory of unbalanced growth suggests that investing in selected activities can help address these imbalances. Additionally, neo-structuralists argue for determining the appropriate level of trade. This study first identified production chains within Iran's domestic environment to achieve symmetric production and trade. Then, the latest input-output table (published by the Central Bank of Iran (2016)) examined the country's foreign trade performance within these chains. The findings reveal that Iran's domestic economy primarily operates upstream of production chains. Because the main exports of Iran are raw and semi-raw products. The contribution of vertical specialization in Iran's trade is insignificant and primarily includes downstream activities. Thus, to achieve symmetric trade, investing in downstream activities within domestic production chains is necessary, as these activities offer higher value-added and have greater demand in international trade. This can be achieved through the second stage of import substitution and export promotion.
تبلیغات
