شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر صادرات صنایع دستی (مورد مطالعه: میناکاری شهر اصفهان) (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

صنایع دستی از هنرهایی است که پتانسیل بالایی در ایجاد درآمد و جذب توریست دارد. برخی کشورها همچون چین و هند، با اتکا بر قابلیت های صادرات صنایع دستی، از درآمدهای ارزی فراوانی بهره برده اند. در ایران نیز رهایی از اقتصاد متکی به درآمدهای نفتی، با عنایت به تولید و صادرات غیرنفتی همچون صنایع دستی ضروری به نظر می رسد. میناکاری به عنوان یکی از زیرمجموعه های صنایع دستی به واسطه تنوع محصولات تولیدی، به کارگیری طرح های اصیل ایرانی، مقاومت بالا در شرایط آب و هوایی مختلف، وزن کم و بسته بندی متناسب، از قابلیت های بسیاری در صادرات برخوردار است. پرسشی که در این مقاله مطرح شده این است که چه عواملی در صادرات محصولات میناکاری مؤثر بوده و اولویت بندی این عوامل چگونه است؟ هدف از این پژوهش که از نوع توصیفی- پیمایشی بوده و جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای و میدانی انجام گرفته، شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر صادرات میناکاری است. روش های آماری به کاررفته در این تحقیق، آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t یک جامعه و آزمون مقایسه چند جامعه Anova) بوده و برای تعیین نرمال بودن جامعه آماری، آزمون کولموگروف- اسمیرنوف مورداستفاده بوده است. تجزیه وتحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS و SMART-PLS صورت گرفته و برای محاسبه پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که به ترتیب مؤلفه های کیفیت، طراحی محصول، قیمت، قوانین و مقررات صادرات، آگاهی مدیران از فرصت های بازار و نوع کانال توزیع، بر میزان صادرات محصولات مینا مؤثر بوده و مؤلفه تبلیغات بر صادرات محصولات مینا تأثیر معناداری ندارد. همچنین کیفیت و طرح محصول در بالاترین رتبه و تبلیغات دارای کمترین رتبه است.