سبک شناسی تمنی و ترجی در قرآن کریم از منظر زیبایی شناسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
علمای بلاغت همواره سعی بر فهم دریافت دلالت های حقیقی واژه هایی که معنای حقیقی سبک تمنی و ترجی را بیان می کند، داشته اند. در همان زمان مشخص گردید که این سبک بیانی گاهی از معنایی به معنای دیگر مورد استفاده قرار می گیرد؛ و گاهی پیش می آید که این دو سبک بیانی با توجه به نوع متن کاربردشان جابه جا می شود؛ به طوری که این کاربردها به سادگی قابل تشخیص و تعیین نبودند، به گونه ای که نزدیکی کاربرد معانی(تمنی و ترجی) به اندازه ای است که گاهی ادوات این دو به جای یکدیگر به کار می روند، و این کاربرد نزد علمای بلاغت بسیار مشهور است. مسأله اصلی آن است که اهمیت زیباشناختی معانی این واژه ها و ادوات را که در این دو سبک بیانی به کار می روند، تبیین شود، و چگونگی کاربرد آن ها را در متن قرآن روشن شود. روش این مقاله کیفی و تکنیک تحلیل مصداقی در برخی از آیات قرآن است و از مباحث انتزاعی پرهیز شده است. نتیجه این بررسی آن است که ساختار زبانی، یک ساختار بی طرفانه در بیان و ارائه نیست و وقتی که این ساختار از یک ترکیب معنوی کوچک در ادات تمنی یا ترجی به کار می رود، محدود به آن ها نمی شود بلکه می بایست ساختاری معنای تمنی و ترجی را در بر گیرد و معنای مورد نظر با توجه به نیاز ارائه شود.Appealing and preferential stylistics in the Holy Quran from Aesthetic Viewpoint
Rhetoric scholars have always tried to understand the true meanings of words that express the true meaning of the appealing and preferential style. It is obvious that this style of expression is sometimes used semantically from one meaning to another simultaneously; and sometimes it's possible that these two styles of expression shift according to the context of their application, in a way that their applications were not easily identifiable and determinable; so that the proximity of the meanings (appealing and preferential) is such that sometimes the two mentioned implements are used interchangeably and this application is very popular among the rhetoric scholars. The main point is to explain the aesthetic significance of the meanings of these words and the implements used in two expression styles, and to clarify how they are applied in Qur'an. The method of the article is qualitative and exemplary analysis technique in some Verses of Qur'an and abstract discussions are avoided. The result of the study shows that linguistic structure is not an impartial and unbiased structure in expression and presentation, and when it is used as an insignificant appealing or preferential combination, it would not be limited to them but should incorporate a structure of both meanings and the intended meaning as needed should be provided.
تبلیغات
