بینامتنیت دعای چهارم صحیفه سجادیه و قرآن (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
قرآن کریم به عنوان کلام وحی و متنی جامع، از جمله متونی است که سایر متون دینی به گونه های مختلف با آن پیوند برقرار نموده و سرچشمه اقتباس برای متون دینی بوده است. صحیفه سجادیه که از آن تعبیر به «اخت القرآن» نموده اند، نیز از این قائده مستثنی نیست و مفاهیم و تعابیر قرآنی بسیار در آن تجلی یافته است. آیات قرآن چه به صراحت و چه به اشارت در فرازهای نورانی صحیفه نمود یافته و این موضوع، تأثیرپذیری از آیات و درک مفاهیم عمیق مفاهیم قرآنی را توسط امام سجّاد(ع) می رساند. پژوهش حاضر به بررسی رابطه بینامتنی قرآن و فرازهای ابتدایی دعای چهارم صحیفه سجادیه پرداخته و با روش توصیفی تطبیقی به این نتیجه دست یافت که پیوندی دوسویه و تنگاتنگ بین قرآن و کلام امام سجاد(ع) برقرار است. چنانکه صحیفه در قالب تناص اجترار و امتصاص و نیز بر اساس بینامتنی مضمونی و لفظی با قرآن رابطه ای استوار برقرار کرده و همچنین از تناص حوار در صحیفه پرهیز شده است.Intertextuality of Fourth Prayer in Al-Sahifa al-Sajjadiyya and Quran
“Quran’s sister” is not an exception in which many Quranic concepts and interpretations are manifested and reflected. Quran’s Verses are appeared either clearly or indirectly in Al-Sahifa al-Sajjadiyya which shows Imam Sajad’s deep understanding of Quranic concepts. Present research studies the intertextuality of Holy Quran and initial parts of fourth prayer of Al-Sahifa al-Sajjadiyya and resulted out that there is a close and bilateral relationship between Quran and Imam Sajad’s words with comparative – descriptive method.
تبلیغات
