آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۷

چکیده

در عهد جدید عیسی «مولود مقدس»، «بنده خدا»، « پسر انسان»، «مسیح»، «منجی»، «شبان نیکو»، «صورت خدای نادیده»، «پسر خدا»، «کلمه خدا» و نهایتاً در انجیل یوحنا و نوشته های او و رساله های پولس و اعتقادنامه ها، عیسی «خدا» نامیده می شود. اما در قرآن کریم عیسی علیه السلام با عنوان «پیامبر بزرگ»، «پیامبر اولو العزم»، «روح الله»، «کلمه الله»، «مؤید به روح القدس»، «دارای خلقتی استثنایی و معجزه آسا»، «عبد و بنده خدا»، «نشانه نزدیکی قیامت» ذکر شده است و فرزند خدا و یا خدا معرفی نمی شود. روش این مقاله، ﺗﻮﺻیﻔی- تحلیلی و در عین حال تاریخی و مقایسه ای (تطبیقی)و کتابخانه ای و در مواردی هم معناشناختی است. آنچه در عهد جدید (در بخش «عیسی خدایی» آن) موجود است «تثنیه» است نه «تثلیث»، یعنی فقط از «پدر» و «پسر» سخن به میان آمده است. قرآن بر اساس نظام توحیدی، با صراحت و قاطعانه به انکار و نقد آموزه تثلیث پرداخته و با رد هرگونه اعتقاد به الوهیت عیسی مسیح علیه السلام یا همانیِ الله و مسیح، این عقیده را کفرآمیز و شرک آلود و غلوآمیز خوانده است.

Trinity in New Testament and Quran’s Viewpoint

In New Testament Jesus is called “holy born”, “Lord’s servant”, “human’s son”, “Christ”, “savior”, “good shepherd”, “Lord’s son” and in Gospel of John and his writings He is called “Lord”. But in Holy Quran Jesus is called “Great Messenger”, “Determined Messenger”, “God’s soul”, “God’s words”, “and God’s servant” and is not titled as God or His son. The method of this research is descriptive – analytical as well as historical and comparative. In New Testament – in Jesus part – the dual aspect is expressed not the trinity; in other words only “Father” and “Son” are stated. Holy Quran mentions trinity decisively.    

تبلیغات