بررسی جامعه شناختی رابطه پایبندی مذهبی و سرمایه اجتماعی و نقش آن در تبیین روان شناختی رضایت از زندگی

چکیده

زمینه و هدف: پایبندی مذهبی یا مذهبی بودن به درجه باور یا پایبندی به اعتقادات و اعمال یک مذهب نظام مند اطلاق می شود. رضایتمندی از زندگی بیانگر میزان ارضای تمایلات و نیازهای اساسی انسان است؛ این پژوهش به دنبال، بررسی ارتباط بین پایبندی مذهبی و سرمایه ی اجتماعی با رضایت از زندگی است. روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف یک بررسی کاربردی و یک توصیفی از نوع همبستگی که به صورت پیمایشی انجام شده است. جامعه ی مورد مطالعه شهروندان 18 تا 50 سال شهرستان شهرضا است که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 384 نفر از شهروندان شهرضا به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ساخته شده توسط پژوهش گر (با اقتباس از پرسشنامه دینداری جان بزرگی (1388)، پرسشنامه سرمایه اجتماعی پانتام (1999) و پرسشنامه کیفیت رضایت و لذت از زندگی اندیکت و همکاران (1993) است. پس از گردآوری داده ها تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و Smart PLS انجام گردید و در این رابطه برای آزمون فرضیات از تحلیل رگرسیون و روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد بین خرده مقیاس پایبندی مذهبی و رضایت از زندگی رابطه مستقیم معنادار و در سطح متوسط برقرار است (47/0= r ، 01/0> P )؛ همچنین بین دوسوگرایی مذهبی و رضایت از زندگی رابطه غیرمستقیم (26/0= r ، 01/0> P ) و بین ناپایبندی مذهبی و رضایت از زندگی نیز رابطه غیرمستقیم نشان داده شده است (29/0= r ، 01/0> P )؛ در آخر، نتایج تحلیل رگرسیونی حاکی از آن است رضایت از زندگی از پایبندی مذهبی (38/0= β ؛ 01/0 > P ) و سرمایه اجتماعی (37/0= β ؛ 01/0> P ) تأثیر می پذیرد اما میزان تأثیرپذیری از پایبندی مذهبی بسیار ناچیز است و سرمایه اجتماعی رابطه قوی تری با رضایت از زندگی داشته است. نتیجه گیری: بنابراین، راهبردهای خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) و مداخلات چندبعدی انگیزشی-شناختی یک روش مؤثر در انگیزش تحصیلی دانش آموزان است.