قرآن به عنوان کتابی آسمانی تمام ابعاد زندگی بشر را مورد توجه قرار داده است که اهتمام به سلامت یکی از آن ها است. ذکر کلمه «شفاء» در قرآن که درعین حال سلامتی را در بطن خود دارد، حاکی از همین اهتمام است. بررسی این کلمه بر اساس تفاسیر شیعه و اهل سنت نشان می دهد، قرآن از آن جهت شفاست که جسم مبتلا به عقاید باطل را از وجود انسان می زداید و او را با نور هدایت شفا می بخشد. خداوند متعال ابتدا تمام انسان ها را موعظه کرده است تا تمام آنها به واسطه ی قرآن شفا یابند. اما پند، در همه ی آن ها اثرگذار نیست و تنها بخشی از آنان تأثیر می پذیرند. این افراد مؤمنان هستند که به برکت حق پذیری و اطاعت از احکام الهی و دستورات قرآن شفا پیداکرده، و چون شفا می یابند، مشمول هدایت و رحمت الهی می گردند. البته شفای بیماری های جسمی در قرآن یافت نمی شود، بلکه دلیل آن را باید در جهان ماده جُست. ذکر عسل در قرآنی نمونه ای از آیات الهی است که نشان از سودمند بودن تمام نعمت های الهی دارد و مسلماً بسیاری از آنها می توانند خاصیت درمانی داشته باشند.