تجربه کشورهای مختلف نشان میدهد که بهرغم تمام تلاشها برای کاهش فقر و محرومیت، هنوز تعداد زیادی از افراد در سراسر جهان در معرض فقر قرار دارند و از حداقل استانداردهای موردنیاز برای معیشت محروم هستند. تجربه قرون اخیر نیز نشان میدهد که برخی راهکارهای تامین معیشتی نیازمندان دچار آسیبهایی است که میتواند ناشی از زمانبندی استنباطاتی باشد که منجربه تعریف و تقنین این راهکارها شده است.