بررسی ویژگی های شرح فصوص الحکم محبّ اللّه اللّه آبادی و جایگاه آن در میان دیگر شروح (مقایسه با شرح قیصری و بر اساس نسخه خطی) (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
محبّ اللّه اللّه آبادی از بزرگان سلسله چشتیه در هندوستان و از مدافعان سرسخت ابن عربی و اندیشه وحدت وجود است. این مقاله ویژگی های شرح فارسی اللّه آبادی (نسخه خطی) را بررسی می کند. مقاله می کوشد با تقسیم ویژگی ها به دو دسته صوری (روشی) و محتوایی با تمرکز بر محتوا کیفیت و جایگاه شرح اللّه آبادی را در میان شروح مختلف فصوص نشان دهد. تمرکز اصلی مقاله بر خرده گیری های ملایم اللّه آبادی بر ابن عربی و نیز انتقادات او بر قیصری و شارحان دیگر خواهد بود. نتیجه آنکه به رغم دقت ورزی های اللّه آبادی، که نشان از شخصیت مستقل و نیز تسلط او بر متن دارد، بجز چند مورد اختلافِ عمدتاً استحسانی در تفسیر آیات قرآنی، عمده خرده گیری های معدود او نسبت به ابن عربی در حوزه لفظی و عبارت پردازی قرار می گیرد. اشکالات او به قیصری نیز منحصر در تفسیر لفظیِ متن فصوص است و هیچگاه از چارچوب اندیشه ورزی حاکم بر عرفان نظری که آثار قیصری از جَلَوات مهم آن محسوب می شود خارج نمی شود. با این همه، در میان معدود شروح فارسیِ فصوص، شرح اللّه آبادی مستقل ترین شرح فصوص نسبت به شرح قیصری است و در مجموع، می توان «ارزش افزوده» شرح اللّه آبادی را در ترجمه تفسیری دقیق او از فصوص به فارسی دانست که البته از فارسی معاصر دور است.Examining the features of Mohibullah Allahabadi's commentary of Fusus al-Hikm and its place among other commentaries (compared Qeisari's commentary and based on the manuscript)
Mohibullah Allahabadi is one of the elders of the Chishtiyya dynasty in India and one of the staunch defenders of Ibn Arabi and the idea of unity of Being. This article examines the features of Allahabadi's Farsi commentary (manuscript). The article tries to show the quality and position of Allahabadi's commentary among the different commentaries of Fusus by dividing the features into two categories: formal (method) and content, focusing on the content. The main focus of the article will be on Allahabadi's mild criticisms of Ibn Arabi as well as his criticisms of Qeisari and other commentators. The result is that, despite Allahabadi's meticulousness, which shows his independent character and mastery of the text, except for a few cases of mostly favorable differences in the interpretation of Quranic verses, most of his few criticisms towards Ibn Arabi are in the field of vocabulary and phrasing. His objections to Qeisari are also limited to the literal interpretation of the text of Fusus and never leave the framework of thinking that governs theoretical mysticism, of which Qeisari's works are considered one of the most important aspects. However, among the few Persian commentaries of Fusus, Allahabadi's commentary is the most independent commentary on Fusus compared to Qeisari's, and in general, the "added value" of Allahabadi's commentary can be seen in his accurate translation of Fusus into Persian, which is of course far from contemporary Persian.
تبلیغات
