امنیت همواره یکی از مهم ترین نیازهای انسان بوده که یکی از جلوه های آن با قرارگیری فرد در فضاهای شهری ایجاد می شود. از این رو کالبد شهر نقش مهمی در کیفیت بخشی به آن ایفا می کند. یکی از رویکردهای پیش رو به منظور کاهش جرم و در نتیجه افزایش امنیت، CPTED است که به دنبال نظریه های «چشمان ناظر» جین جیکوبز و «فضاهای قابل دفاع» اسکار نیومن شکل گرفت. اما به نظر می رسد نقطه اتکا این نظریه ها توجه صرف بر حضور کمی افراد و غفلت آن ها در توجه به مساله امنیت در قالب نظریه چیدمان فضای بیل هیلیر و تاثیر تغییرات پیکره بندی فضا بر تعاملات اجتماعی، حضور مشترک و کیفیت حضور افراد بوده است. به همین منظور، مقاله حاضر در ابتدا به بررسی میزان امنیت محیطی در محله سرآسیاب تهران با استفاده از چک لیست مکان سنجی و در قالب اصول و راهبردهای CPTED پرداخته است. سپس با استفاده از نرم افزار Depth Map، نقشه هم پیوندی محله استخراج شده و تاثیر چیدمان فضا بر امنیت محیطی آن، مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج یافته های فوق که در قالب جدول سوات جمع آوری شده، نشان دهنده پایین بودن میزان امنیت محیطی در محله سرآسیاب است. به همین دلیل اقدام به ارائه پیشنهادات لازم در راستای ارتقای امنیت محیطی و در قالب اصول طراحی راهبردی شده است. در نهایت نیز به مدل سازی تأثیر تغییرات کالبدی پیشنهادی به منظور بهبود وضعیت پیکربندی فضایی، افزایش هم پیوندی و امنیت محیطی، مبادرت ورزیده شده است.
