چکیده

با توجه به گسترش فناوری های سلاح های کشتارجمعی و عدم عضویت دشمن منطقه ای ایران یعنی اسرائیل در سازمان و به رغم شاخص های ذکرشده برای موفقیت کنوانسیون منع سلاح های شیمیایی(CWC) و سازمان بین المللی منع سلاح های شیمیایی (OPCW)، همواره این نگرانی درباره عضویت ایران در OPCW مطرح است که ایران با عضویت در سازمان منع سلاح های شیمیایی نه تنها بازدارندگی تسلیحاتی خود را از دست دهد، بلکه با ارائه اطلاعات و آمار محرمانه به این سازمان در معرض تهدید اطلاعاتی قرار گیرد. پرسش اصلی پژوهش حاضر این بوده است که ایران با عضویت در کنوانسیون منع سلاح های شیمیایی (CWC) و سازمان بین المللی منع سلاح های شیمیایی از چه فرصت های حقوقی- سیاسی، دفاعی و امنیتی برخوردار و در عین حال با چه تهدیدهایی مواجه خواهد بود. هدف این تحقیق تبیین دقیق این فرصت ها و تهدیدها برای بهره مندی بیشتر از آن ها برای تأمین منافع ایران است. یافته های پژوهش نشان داده است که تهدیدهای ضمنی عضویت در کنوانسیون و سازمان منع سلاح های شیمیایی، بدون عضویت نیز برقرار است، اما فرصت های مستقیم و ضمنی عضویت ایران در این کنوانسیون و سازمان غیرقابل چشم پوشی است.

متن

تبلیغات