این پژوهش با هدف شناسایی آسیب ها و چالش های آموزش مداوم پزشکی انجام شد. مطالعه حاضر در سال 1399 با رویکرد کیفی، از نوع پدیدارشناسانه با نمونه گیری هدفمند و با مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با 19 نفر از استادان آموزش مداوم پزشکی و متخصصان برنامه ریزی درسی انجام گرفت. روش پژوهش از حیث هدف کاربردی و نمونه گیری به صورت هدفمند و تا رسیدن داده ها به حد اشباع ادامه یافت که به طور کلی 5 مضمون اصلی و 12 مضمون فرعی استخراج شد. مطابق با نتایج پژوهش، در بخش کیفیت آموزش مداوم پزشکی برای پزشکان عمومی باید نظارت جدی مورد مداقه قرار گیرد و نیز بایستی دستگاه های جامعی را برای ارزشیابی از یادگیری ها طراحی کرد. از سوی دیگر، باید برای انتقال تجربیات زیسته پزشکان بستر مناسبی فراهم کرد تا بتوانند در مهارت افزایی و ارتقای دانش تخصصی گام مؤثری بردارند و همچنین بایستی امکانات و تجهیزات مناسب یادگیری الکترونیکی را در سیستم آموزش مداوم پزشکی جهت رفع مشکلات کمبود زمان و سایر مشکلات ساختاری راه اندازی کنند.
