رهبران کشورهای عضو سازمان ملل متحد، در سپتامبر 2015 متعهد شدند تا اهداف دستور کار جهانی توسعه پایدار 2030 را در سیاستگذاری کلان ملّی خود مد نظر داشته باشند. آموزش هدف چهارم این دستور کار می باشد. از جمله اهداف آموزشی در برنامه ی ملی آموزشی 2030 عبارت است از: توسعه پایدار، تساوی جنسیتی، یکسان سازی افراد، خشونت زدایی و ارزش گزاری به هر نوع خانواده . در این مقاله پژوهشگر در دو بخش به بررسی مفهوم خاص خانواده و جایگاه آن در قوانین موضوعه جمهوری اسلامی ایران می پردازد و سپس با روش تحقیق توصیفی، انتقادی، تحلیل محتوا با استفاده از تحلیل متن سند ملی آموزشی 2030 یونسکو، تمایزات مفاهیم مد نظر در این سند و خانواده به مفهوم ایرانی اسلامی را بررسی می نماید. نتایج حاصله از این پژوهش حاکی از آن است که آنچه که مورد پذیرش مولفان سند ملی آموزشی2030 است؛ اعتقاد به سکولاریسم می باشد، در حالی که الگوی اهداف نظام تربیتی- آموزشی ایران شامل: خدا محوری در نظام آموزش، عدالت تربیتی، مبانی ایرانی به عنوان معیار ارزش گزاری، تعلیم و تربیت پژوهش محور، ارزش گزاری به خانواده(زن و مردی که با عقد ازدواج صاحب فرزند شده اند) می باشد؛ در این الگو مفهوم بنیادین خدامحوری در نظام تربیتی و آموزشی است که با استمداد به مبانی اعتقادی عدالت تربیتی را در سیستم تربیتی و آموزشی به همراه دارد. معیار ارزش گزاری دراین الگو بر مبنای مبانی ایرانی اسلامی است و خانوادهای محترم شمرده می شود که با عقد رسمی زن و مرد صاحب فرزند گردند. به همین سبب به نظر می رسد تفاوت در ایدئولوژی کلی حاکم بر این سند و اسناد داخلی عدم امکان پیروی از سند ملی آموزشی 2030 را فراهم می آورد.
