هدف پژوهش مطالعه تطبیقی الگوی تدریس اسلامی و ایرانی پیشنهادی دانشجویان ارشد رشته های علوم انسانی دانشگاه های تهران بر پایه تجارب جهانی است تا بتوان در نهایت به الگوی تدریس اسلامی و ایرانی برای دوره ارشد رشته های علوم انسانی دست یافت. پژوهش کیفی حاضر با استفاده از روش مطالعه تطبیقی و نظریه زمینه ای انجام شده است. مشارکت کنندگان دانشجویان ارشد شش دانشگاه دولتی تهران به تعداد 120 نفر در سال 1398 هستند که مورد مصاحبه نیمه ساختاریافته قرار گرفته اند. در این پژوهش نمونه گیری نظری (اشباع نظری) صورت گرفته است. جهت تعیین روایی، از نظرخواهی توسط مشارکت کنندگان و جهت تعیین پایایی، مصاحبه ها به 10 نفر از صاحبنظران تدریس سپرده شد تا مصاحبه ها مجدد کدگذاری شوند. یافته ها تفاوت هایی میان تدریس در دانشگاه های ایران، دانشگاه های مطرح جهان و تدریس بر اساس ارزش های اسلامی و ایرانی را نشان داد. همچنین لازم به ذکر است تفاوت آشکاری میان الگوی اسلامی و ایرانی پیشنهادی دانشجویان علوم انسانی دانشگاه های تهران مشاهده نشد (گرچه تفاوت هایی وجود دارد). علاوه بر این در الگوی اسلامی و ایرانی پیشنهادی این پژوهش 8 مولفه اصلی در بافتی از ارزش های اسلامی و ایرانی وجود دارد که هر یک دارای زیر بخش هایی است. در مجموع با توجه به یافته های پژوهش می توان بیان کرد که در الگوی اسلامی و ایرانی، دانشجویان ارشد بیش از هر چیز در تدریس اساتید خود به دنبال احترام، انگیزش، ارزش مداری، دین مداری، حمایت، انسان گرایی، تعامل و کاربردی بودن هستند.
