نقش سرمایه اجتماعی در جامعه پذیری سیاسی؛ مطالعه موردی: دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه های دولتی شهر تهران (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

سرمایه اجتماعی از جمله مفاهیمی است که برخلاف بسط چندین دهه آن در محافل آکادمیک جهانی، در محافل داخلی ادبیات منقح و گسترده ای ندارد و به مفهومی چندبعدی تبدیل شده است. مسأله مقاله حاضر بررسی وضعیت کمی و کیفی فرآیند جامعه پذیری سیاسیِ نسل جوان است، بر نسبت میان مفاهیم «سرمایه اجتماعی»، «جامعه پذیری سیاسی» و «امر سیاسی» متمرکز شده است و از بین نهادهای دولتیِ متولی جامعه پذیری سیاسی در ایران، نهاد دانشگاه (با تاکید بر دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه های دولتی شهر تهران) را به عنوان مطالعه موردی موضوع بررسی کمی و کیفی قرار داده است. پرسش این است که «سرمایه اجتماعی چه تأثیری بر فرآیند جامعه پذیری سیاسیِ دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه های دولتی شهر تهران دارد؟». با بهره گیری از روش کمی و ابزار پرسش نامه و شیوه نمونه گیری تصادفی ساده یا نامحدود، داده های به دست آمده نشان داد که شاخص های مربوط به متغیرهای اصلی این مقاله بر یک دیگر تأثیرپذیری مثبت داشته و در نتیجه به هر میزان که سطح سرمایه اجتماعی در دانشگاه های دولتی شهر تهران بالاتر باشد، آن دانشگاه ها در تحقق کارویژه جامعه پذیری سیاسیِ دانشجویان مقطع کارشناسی خود موفق تر خواهند بود.