هدف از انجام این پژوهش تبیین تاثیر موثرتر سبک رهبری تحول گرا بر رفاه کارکنان (کیفیت زندگی کاری، رضایت از زندگی، تعهد سازمانی و کاهش فرسودگی شغلی ) نسبت به سبک رهبری تبادلی می باشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش مورد استفاده توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل 140 نفر از کارکنان اداره کل آموزش و پرورش تهران بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 103 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سبک رهبری چند عاملی (MLQ ) (باس و آولیو ، 2005) و کیفیت زندگی کاری (سرجی ، 2001)، فرسودگی شغلی (مزلج و جکسون ، 1981)، تعهد سازمانی (ماودی ، 1979) و رضایت از زندگی (سرجی ،2001) استفاده شده است. آزمون فرضیات با استفاده از مدل معادلات ساختاری به کمک نرم افزار PLS انجام شده است. نتایج الگویابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش خوبی برخوردار بوده و همه ضرایب همبستگی در سطح 01/0 معنادار بوده و هر دو سبک رهبری بر رفاه کارکنان موثر بوده اند اما تاثیر سبک رهبری تحول گرا بیشتر بوده است و این سبک منجر به ارتقای کیفیت زندگی کاری و در نتیجه رضایت از زندگی کارکنان اداره می شود اما تاثیر فرسودگی شغلی و تعهد سازمانی بر رضایت از زندگی کارکنان معنادار نبوده است. نتایج و پیشنهادها در حوزه سبک رهبری و رفاه کارکنان در اداره آموزش و پرورش نشان داده است که مدیران باید از سبک رهبری تحول گرا به منظور ارتقای رفاه کارکنان استفاده کنند.
