برخورداری از پاداش های حفظ چهل حدیث برای امت، که در احادیث نبوی به آن اشاره شده است، موجب شده تا در میان سبک های نگارش کتاب های حدیثی، سبکی با نام اربعین نویسی شکل گیرد. این سبک در میان شیعیان و اهل سنت، از نخستین اربعین های نگارش یافته در قرن دوم هجری تا اربعین های تألیف یافته در عصر حاضر، در دو مسیر متفاوت سیر تطور خود را پشت سر گذاشته است. سبک اربعین نویسی را می توان شامل دو گونه اربعین نویسی موضوعی و اربعین نویسی سندی دانست. پژوهش حاضر با بررسی تأثیرات متقابل میان محدثان شیعه و اهل سنت در دوره های فراز و فرود سبک اربعین نویسی تا رسیدن به جایگاه یک سبک حدیث نگاری تکامل یافته، نشان می دهد محدثان اهل سنت آغازگر اربعین نویسی هستند و پیش از شیعیان، دو گونه اربعین نویسی موضوعی و سندی را به تکامل رساندند. این سبک در میان شیعیان با تألیف اربعین های فضائل نگارانه آغاز می شود و عمدتاً در گونه اربعین نویسی موضوعی ادامه پیدا می کند. در دوران متأخر، رونق اربعین نویسی در میان اهل سنت کاسته شده، اما این سبک در میان شیعیان تا دوران معاصر مورد توجه مؤلفان قرار گرفته است.
