پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر پنج عاملی شخصیت بر خلاقیت، با واسطه گری انگیزش تحصیلی (بی انگیزشی، انگیزش بیرونی، تنظیم همانند شده و انگیزش درونی) در دانش آموزان انجام گرفته است. بدین منظور 472 دانش آموز (275دختر و197 پسر دوره متوسطه) دبیرستان های شهر شیراز به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان در پژوهش ابزار های سنجش خلاقیت عابدی، ابزار پنچ عاملی نئو، ابزار انگیزه تحصیلی گی والرند و بلانچارد را تکمیل نمودند. پایایی این ابزار ها به وسیله ی روش آلفای کرونباخ و دوباره سنجی محرز گردید. روایی این ابزار ها نیز تأیید شدند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که از میان پنج عامل شخصیت، برون گرایی، وجدان گرایی و باز بودن به تجربه به صورت مثبت خلاقیت را پیش بینی می کند. در صورتی که روان رنجورخویی به صورت منفی خلاقیت را پیش بینی می کند. دیگر یافته پژوهش نشان داد بین مؤلفه های شخصیت و انگیزش رابطه وجود دارد. بدین صورت که باز بودن به تجربه و وجدان گرایی به صورت مثبت و روان رنجور خویی به صورت منفی انگیزش درونی را پیش بینی می کرد. همچنین بی انگیزشی توسط عامل وجدان گرایی به صورت منفی و روان رنجورخویی به صورت مثبت پیش بینی می شد. در نهایت نتایج نشان داد که انگیزش توانسته بین پنج عامل شخصیت و انگیزش نقش واسطه ای ایفا نماید. با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت مکانیسم رابطه بین مؤلفه های شخصیت و خلاقیت ناشی از انگیزش تحصیلی دانش آموزان می باشد.
