هدف از پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل چالش ها و راهکارهای تبدیل خوابگاه های دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی به جوامع کوچک یادگیری، است. این پژوهش با بهره گیری از روش تحقیق آمیخته از نوع اکتشافی و ساخت ابزار، و در دو بخش کیفی و کمی، انجام شده است. مصاحبه شوندگان در بخش کیفی، شامل 25 نفر از اساتید دانشگاه، مدیران خوابگاه ها و دانشجویان خوابگاهی بوده اند که با شیوه نمونه گیری هدفمند و با بهره گیری از روش گلوله برفی مورد مصاحبه قرار گرفته اند. در بخش کمی نیز، جامعه آماری مشتمل بر 3150 دانشجوی ساکن در خوابگاه های دانشگاه علامه طباطبایی بوده که از آن میان تعداد 340 دانشجو با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای- تصادفی به عنوان نمونه آماری شناسایی و مورد مطالعه قرار گرفته است. به منظور جمع آوری داده و اطلاعات بخش کمی، از دو پرسشنامه چالش ها و راهکارها - تدوین شده در بخش کیفی پژوهش- بهره گیری شده، که پایایی آنان با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب برابر با 87% و 96% محاسبه گردیده است. مبانی نظری، تحقیقات پیشین و همچنین یافته های بخش کیفی مطالعه حاضر، حاکی از آن است که چالش های تبدیل خوابگاه های دانشجویی به جوامع کوچک یادگیری و راهکارهای متناظر با آنان، مشتمل بر چهار محور: الف) ساختاری- مدیریتی، ب) فرهنگی- اجتماعی، ج) علمی- حرفه ای و د) درون فردی است. در بخش کمی پژوهش، نتایج حاکی از آن است که پاسخگویان تمامی چالش ها و راهکارهای شناسایی شده در بخش کیفی پژوهش براساس محورهای فوق را تأیید نموده اند. همچنین، نتایج نشان می دهد که میان دیدگاه های پاسخگویان در ارتباط با چالش ها و راهکارهای تبدیل خوابگاه های دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی به جوامع کوچک یادگیری به تفکیک خوابگاه، جنسیت و مقطع تحصیلی، تفاوت معنادار وجود ندارد
