آسیب لیگامنت متقاطع قدامی از شایع ترین آسیب ها در بین ورزشکاران می باشد. به طوری که این لیگامنت حدود 80 درصد از کل جراحی های انجام شده بر لیگامنت های زانو را به خود اختصاص می دهد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره بازتوانی بر گشتاور عضلانی، حس عمقی و دامنة حرکتی پس از عمل بازسازی لیگامنت متقاطع قدامی می باشد. تعداد 9 ورزشکار مرد (با میانگین سنی 2/5 ± 77/28 سال) که تحت عمل جراحی بازسازی لیگامنت متقاطع قدامی به روش استفاده از گرافت همسترینگ قرار گرفته بودند، به عنوان نمونة تحقیق در نظر گرفته شدند. پس از انجام دورة فیزیوتراپی گشتاور عضلانی و حس عمقی با استفاده از دینامومتر ایزوکنیتیک بایودکس سیستم 3 و دامنة حرکتی با استفاده از گونیامتر دستی ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از آزمون Paired Samples T test تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میانگین گشتاور بازکنندة زانو در پای آسیب دیدة بیماران به طور معناداری کمتر از پای سالم بود (05/0 ≥ P). تفاوت معناداری در دامنة حرکتی زانوی آسیب دیده و سالم بیماران مشاهده نشد (05/0 ≤ P). میزان خطای حس عمقی در پای آسیب دیده تنها یک بیمار بیشتر از پای سالم بود و بقیة بیماران اگرچه میزان خطای حس عمقی کمتری در زانوی آسیب دیدة خود نسبت به زانوی سالم داشتند، اما تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0 ≤ P). از یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که اگرچه میزان بازتوانی انجام شده بعد از عمل جراحی نتوانسته میزان قدرت در پای آسیب دیده را به حد پای سالم برساند، اما بازتوانی انجام شده توانسته است سبب بهبودی دامنة حرکتی و حس عمقی در مفصل زانو شده است.
