" مقدمه: اغلب بیماران دارای بیماریهای مزمن از جمله بیماری نارسایی قلبی، دارای عملکرد و کیفیت زندگی پایینتر از حد معمول جمعیت هستند. از آنجا که زندگی با بیماری نارسایی قلبی بسیار زجرآور است و بر فعالیتهای معمول زندگی بیمار اثر قابلملاحظهای میگذارد . هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر اجرای مدل مراقبت پیگیر بر کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی بود.
روش: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که روی 52 بیمار نارسایی قلبی انجام شد. تاثیر اجرای مدل مراقبت پیگیر بر کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی با استفاده از پرسشنامه استاندارد مینهسوتا مورد بررسی قرار گرفت .
یافتهها: اجرای مدل مراقبت پیگیر، موجب ارتقای کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی در گروه آزمون در تمام ابعاد جسمی (001/0>p)، عاطفی (001/0>p) و عمومی (001/0>p) بعد از 2 و 3 ماه شد.
نتیجهگیری: با توجه به عدم درمان قطعی بیماریهای مزمن، اجرای مدلهای مراقبتی اثربخش، نظیر مدل مراقبت پیگیر، میتواند در افزایش کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی تاثیر مثبت داشته باشد. "
