در این تحقیق به بررسی اثرات فشار آورهای تحصیلی بر انگیزش تحصیلی دانشجویان دانشگاه های شهر تهران و حومه آن پرداخته شده و سوال های اصلی تحقیق بدین شرح مطرح گردید که آیا فشارآورهای تحصیلی پایین تر از حد متوسط است؟ آیا انگیزش تحصیلی دانشجویان پایین تر از حد متوسط است؟ و آیا فشارآورهای تحصیلی بر انگیزش تحصیلی موثر است؟ با تاکید بر اینکه فشارآورهای تحصیلی به عنوان متغیر مستقل در سه حیطه آموزشی، محتوای دروس و اجرای برنامه های آموزشی و انگیزش تحصیلی به عنوان متغیر وابسته و متغیر جنسیت به عنوان متغیر تعدیل کننده عنوان گردید، ساختار پژوهش طراحی شده و از بین جامعه آماری دانشجویان دانشگاه های استان تهران، تعداد 1600 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گیری طبقه ای از یک دانشگاه دولتی، آزاد، پیام نور و علمی -کاربردی انتخاب شدند. در نهایت با استفاده از مدل های آماری t تک گروهی، رگرسیون، تحلیل واریانس یکطرفه و t دو گروه مستقل به تحلیل داده های تجربی بدست آمده از دو پرسشنامه معتبر فشارآور های تحصیلی و انگیزش تحصیلی که بصورت میدانی جمع آوری شده بود، پرداخته شد. در نهایت مشخص شد با افزایش فشارآورهای تحصیلی، انگیزش تحصیلی کاهش می یابد و رابطه منفی معنی داری بین فشارآورهای آموزشی، محتوای دروس و اجرای برنامه های آموزشی با انگیزش تحصیلی وجود دارد. همچنین، میزان فشارآورهای تحصیلی بیشتر از حد متوسط ولی میزان انگیزش تحصیلی پایین تر از حد متوسط است. از این رو، پیشنهاد می شود که فشارآورهای تحصیلی کاهش یابد تا از این طریق بتوان شاهد افزایش انگیزش تحصیلی بود.
