در این مقاله مسأله برنامه ریزی و کنترل طرحها ( از طریق تصمیمات تخصیص منابع ) در شرایط عدم اطمینان مورد بررسی قرار می گیرد . هنگام تعیین اطلاعات مربوط به زمان فعالیتهای واقعی توجه ویژه ای به « تخصیص مجدد پویای منابع » در طول مدت زمان طرحها می شود . اثر تخصیصهای منابع بر فعالیت با تعدیلهای تابع احتمال زمان فرایند آن ارائه می گردد. روشهای تحلیل از جمله برنامه ریزی پویا و تحلیل توزیع که منجر به ارائه قوانین تصمیم پویای بهین می شوند حتی برای محاسبات شکل مسائل بسیار کوچک مورد مدافعه قرار می گیرند . کارایی « قوانین تصمیم ابتکاری » برای مجموعه ای از شبکه های طرح با ساختار نسبتاً ساده از طریق شبیه سازی آزمون می گردند. نتایج مطالعات شبیه سازی مزبور به چند مفهوم کلی اشاره می کند که می توانند برای مدیریت طرحهای واقعی بزرگتر بکار برده شوند.
