رفتارهای خود مراقبتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ادراک کنترل بیماری و ادراک خطر با رفتارهای خود مراقبتی در ترخیص شدگان از بیمارستان به دلیل کووید- 19 در استان بوشهر انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه ترخیص شدگان از بیمارستان به دلیل کووید- 19 در استان بوشهر می باشد که 167 نفر برآورد شد و حجم نمونه نیز بر اساس فرمول کوکران، 120 نفر محاسبه گردید. روش نمونه گیری از نوع داوطلبانه و در دسترس بود. در این پژوهش جهت گردآوری اطلاعات از مقیاس های ادراک کنترل و ادراک خطر و مصاحبه سنجش میزان رفتارهای خودمراقبتی استفاده شد. داده های پژوهش با نرم افزار آماری AMOS و با استفاده از روش تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها حاکی از آن است که مدل پیشنهادی روابط بین متغیرهای مذکور از برازش مطلوبی برخوردار است و تمامی مسیرهای مدل پیشنهادی معنی دار هستند. همچنین، تمامی فرضیه های پژوهش مورد تایید قرار گرفتند. با توجه به اثر معنادار ادراک کنترل و ادراک خطر بر پیش بینی ابتلای افراد به بیماری کووید- 19 و امکان دستکاری و آموزش این متغیرها، نتایج این مطالعه دارای کاربردهایی جهت افزایش رفتارهای خودمراقبتی و در نتیجه کاهش احتمال ابتلای افراد به بیماری کووید- 19 است.

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین خود دلسوزی و استرس ادراک شده با رفتارهای خود مراقبتی در بیماران بهبود یافته کرونایی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تعدادی از بیماران بهبود یافته کرونایی در شهریور و مهر ماه 1399 که در بیمارستان بزرگ دزفول( دکتر گنجویان) بعد از مراجعه و یا توسط اورژانس با داشتن علایمی مانند تنگی نفس و اشکال در تنفس و درگیر شدن ریه، داشتن تب،ضعف و بی حالی متوسط تا شدید،کرونای مثبت بوده و اعزام و بستری شده بودند که تعداد 50 بیمار بهبود یافته کرونایی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. مواد و روش : ابزار جمع آوری داده ها مشتمل بر پرسش نامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران(1983)،خود دلسوزی نف(2003) و پرسش نامه خود مراقبتی بود. دادهها با استفاده از SPSS 22 و از طریق آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن بود همبستگی بین خود دلسوزی و رفتارهای خود مراقبتی به میزان( 47/0r=) مثبت و معنادار و همبستگی بین استرس ادراک شده و رفتارهای خود مراقبتی به میزان(36/0r= -) منفی و معنادار بود. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد تنها خود دلسوزی بصورت مستقیم، توان پیش بینی رفتارهای خود مراقبتی را دارد (22/0=R2). بنابراین با توجه به نتایج پژوهش، رفتارهای خود مراقبتی در بیماران بهبود یافته کرونایی تحت تاثیر خود دلسوزی و استرس ادراکی شده آنها قرار دارد

هدف سرطان پستان شایع ترین سرطان زنان در کشورهای پیشرفته و دومین سرطان شایع در ایران می باشد. بیماران مبتلا به انواع سرطان دارای درجات بالایی از اختلالات روانی می باشند که دامنه ی این اختلالات از افسردگی، اضطراب، عدم سازگاری با بیماری و کاهش اعتماد به نفس پایین تا اختلالات احساسی و ترس از عود بیماری و مرگ متفاوت است. هدف پژوهش حاضر اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر رفتارهای خود مراقبتی و خوش بینی و سلامت روان بیماران مبتلا به سرطان سینه بوده است. روش پژوهش از نوع ﻃﺮح آزﻣﺎیﺸی ﺑﺎ ﭘیﺶآزﻣﻮن-ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه کﻨﺘﺮل ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭘیﮕیﺮی بود. جامعه آماری شامل ﻫﻤﻪی ﺑیﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎن ﭘﺴﺘﺎن در ﺷﻬﺮ ساری کﻪ در ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ ﭘﺎیﺎﻧی ﺳﺎل 1398 ﺑﻪ کﻠیﻨیک ﻓﻮق ﺗﺨﺼﺺ ﺑیﻤﺎریﻫﺎی ﭘﺴﺘﺎن زﻧﺎن ﺑیﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﺮاﺟﻌﻪ کﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔیﺮی در دﺳﺘﺮس ٣٠ ﺑیﻤﺎر ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎن ﭘﺴﺘﺎن اﻧﺘﺨﺎب و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﺼﺎدﻓی در دو ﮔﺮوه آزﻣﺎیﺶ و ﮔﺮوه کﻨﺘﺮل (ﻫﺮ ﮔﺮوه ١٥ ﻧﻔﺮ) ﺟﺎیﮕﺰیﻦ ﺷﺪﻧﺪ. برای تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش از تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری استفاده گردید. روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) بر رفتارهای خود مراقبتی و خوش بینی و سلامت روان بیماران مبتلا به سرطان سینه موثر است. یافته های پژوهش حاکی از تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر رفتارهای خود مراقبتی و خوش بینی و سلامت روان بیماران مبتلا به سرطان سینه است. هم راستا بودن نتایج این تحقیق با یافته های پژوهش های گذشته، نشان دهنده موثر بودن درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) در اکثر بیماران مبتلا به سرطان سینه است که به عنوان یک درمان موثر و مفید شناخته شده و باید بیشتر به آن پرداخته شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خود پنداره، تنظیم هیجان و اضطراب کرونا در پیش بینی رفتارهای خود مراقبتی مرتبط با بیماری کووید-19 انجام شد. روش پژوهش حاضر همبستگی (مبتنی بر پیش بینی) بود. جامعه آماری پژوهش را افراد 18 تا 45 سال شهر تهران در سال 1399-1400 تشکیل دادند. به این منظور، نمونه ای شامل 355 نفر زن و مرد بزرگسال به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت اینترنتی از طریق شبکه های مجازی به پرسشنامه های رفتارهای خود مراقبتی، راهبردهای تنظیم هیجان، مقیاس وضوح خود پنداره و مقیاس اضطراب بیماری کرونا پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین اضطراب کرونا، ارزیابی مجدد شناختی و وضوح خودپنداره با رفتارهای خودمراقبتی همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد، و بین فرونشانی با رفتارهای خودمراقبتی همبستگی منفی و معنی داری وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد متغیرهای وضوح خودپنداره، اضطراب کرونا و ارزیابی مجدد شناختی پیش بینی کننده ی مثبت و معنی دار افزایش رفتارهای خودمراقبتی هستند، اما فرونشانی پیش بینی کننده ی منفی و معنی دار آن است. با توجه به یافته های بدست آمده، می توان به منظور تعیین اولویت های آموزشی و مداخلات روانشناختی در جهت افزایش رفتارهای خود مراقبتی و کاهش خطر ابتلا به بیماری کووید-19 بهره گرفته شود. شماره ی مقاله: ۴

زمینه: سرطان پستان دومین علت مرگ ومیر زنان است و اضطراب از جدی ترین عوارض آن است. با توسعه علم روانشناسی شیوه های متنوعی در راستای کاهش اضطراب بوجود آمده است مخصوصاً برای بیماری هایی همچون سرطان؛ از جمله این روش ها درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد است. به رغم مطالعات گسترده در زمینه این بیماری، مطالعه کمی در رابطه با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به انجام رسیده است. هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر ادراک بیماری، رفتارهای خود مراقبتی و پیروی از درمان در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان بود. روش: طرح پژوهش حاضر، شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و همراه با پیگیری یک ماهه است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان پستان 25 تا 45 ساله مراجعه کننده به بخش انکولوژی بیمارستان امام حسین شهر تهران در شش ماهه دوم سال 1398 بود که 40 نفر به روش نمونه گیری هدفمند همراه با غربالگری و بر اساس جدول کوهن، با استفاده از اندازه اثر و توان آزمون، به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند، این افراد با استفاده از روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه ادراک بیماری فرم بلند واینمن و همکاران (1996)، پرسشنامه پیروی از درمان مدانلو (1392) و پرسشنامه توان خودمراقبتی جانسون (2008) استفاده شد داده ها با استفاده از رویکرد تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار Spss تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر ادراک، پیروی از درمان و توان خودمراقبتی بیماران زن مبتلا به سرطان پستان مؤثر بوده است و این اثر در مرحله پیگیری نیز در سطح معناداری 05/0 پایدار بوده است. نتیجه گیری: بنابر یافته های این پژوهش می توان بیان داشت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) به عنوان یک مداخله مؤثر می تواند بر ادراک، پیروی از درمان و توان خودمراقبتی بیماران زن مبتلا به سرطان پستان مؤثر باشد و بر همین اساس پزشکان در فرآیند درمان این افراد لازم است از مشاوران و روانشناسان به صورت موازی استفاده کنند.