همنوایی

الگوهای ارتباطی والدین با کودکان می تواند شخصیت فرزندان را تحت تأثیر قرار داده و باعث ایجاد ویژگی های رفتاری مثبت یا منفی شود. چگونگی برخورد والدین، اثرات طولانی بر رفتار، عملکرد، انتظارات و در نهایت بر شخصیت افراد در آینده دارد.این پژوهش با عنوان «نقش الگوهای ارتباطی والدین در میزان خلاقیت هیجانی دانش آموزان دختر پایه دوم دبیرستان» است. هدف عمده پژوهش بررسی نقش الگوهای ارتباطی والدین بر میزان خلاقیت هیجانی جامعه مورد مطالعه می باشد. ازنظرهدف کاربردی و براساس نحوه ی جمع آوری داده ها غیرآزمایشی وتوصیفی ازنوع همبستگی است. جامعه ی آماری در این پژوهش دانش آموزان دختر پایه دوم، دوره دوم دبیرستان شهرکرمانشاه است. تعداد نمونه 100 نفر است که به روش خوشهای مرحلهای انجام شد. نتایج نشان داد که الگوی ارتباطی همنوایی نقش مثبتی در میزان خلاقیت هیجانی دانش آموزان وپیشرفت تحصیلی آنها دارد، اما الگوی ارتباطی گفت و شنود در میزان خلاقیت هیجانی دانش آموزان و پیشرفت تحصیلی آنها نقش مثبتی نداشته است.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثر عدم اطمینان درباره افراد بر همنوایی با رفتار جامعه پسند و نقش تعدیل کننده جنسیت و نیاز به بندش انجام گرفته است. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل زنان و مردان 20 تا 40 سال بود که از آن تعداد 120 آزمودنی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها تکلیفی مبتنی بر رایانه به شکل یک بازی سودآور با استفاده از نرم افزار سایکوپای طراحی گردید تا میزان رفتار جامعه پسند آنها در شرایط مختلف مواجهه با محرک مبهم بررسی شود. همچنین از فرم کوتاه پرسشنامه نیاز به بندش ریس و پیلاتی (2020) نیز استفاده شد. داده ها با روش مدل های آمیخته و در نرم-افزار R مدل سازی شد. یافته ها: در مدل یابی حاصل از نتایج پژوهش، مطلوب ترین مدل نشان داد که مواجهه با محرک مبهم با ضریب 84/0 و متغیر نیاز به بندش با ضریب 54/0 موجب افزایش رفتار همنوایی در بروز رفتار جامعه پسند شده اند و نیاز به بندش نقش تعدیل کننده دارد. همچنین جنسیت در مدل مطلوب وارد نشده و اثر آن معنادار نبود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که مواجهه با شرایط مبهم موجب افزایش همنوایی بروز رفتار جامعه پسند می نماید و نیاز به بندش این امر را افزایش می دهد اما جنسیت نقشی در این اثر ندارد.