پاسخ گویی

اعتماد عمومی به فرایند کشورداری بن سازه مقبولیت و کارآمدی دولت ها از اهمیت بسزایی برخوردار است. این نوشته با تحلیل نقش سه رکن اصلی کشورداری یعنی حکمرانی، مدیریت دولتی و امور عملیاتی اجرایی، به واکاوی عوامل مؤثر بر اعتماد یا بی اعتمادی شهروندان می پردازد. نویسنده با بهره گیری از دیدگاه های هفت رشته علوم اجتماعی (مدیریت، مدیریت دولتی، علوم سیاسی، جامعه شناسی، اقتصاد، روان شناسی و حقوق) نشان می دهد که کیفیت حکمرانی، شفافیت، پاسخ گویی، کارایی خدمات عمومی و ادراک عدالت از عوامل کلیدی در شکل گیری اعتماد عمومی هستند. ناکارآمدی در هر یک از این ارکان می تواند به بی اعتمادی منجر شود که پیامدهایی چون کاهش مشارکت مدنی، نافرمانی اجتماعی و بی ثباتی سیاسی را به دنبال دارد. در نهایت، راهبردهایی نظیر تقویت پاسخ گویی عمومی، شفافیت، مشارکت شهروندان و ترویج فرهنگ اعتمادپذیری برای بازسازی اعتماد پیشنهاد می شود. این رویکرد چندبعدی، اعتماد را فراتر از عملکرد صرف، به انصاف و تعامل دولت با مردم پیوند می زند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شفافیت بر بهبود پاسخ گویی کارکنان اداره راه و شهرسازی زاهدان است. روش پژوهش از نوع توصیفی – پیمایشی، مبتنی بر معادلات ساختاری است و جامعه آماری شامل کارکنان اداره راه و شهرسازی زاهدان می باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان برابر با 127 نفر به روش نمونه گیری تصادفی برآورد شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد شفافیت النشمی (۲۰۱۲)، پرسشنامه استاندارد پاسخگویی قربانی و یاراحمدی (۱۴۰۰) استفاده شده که روایی محتوایی به تأیید استاد راهنما رسید، و روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تأیید گردید و پایایی نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ترکیبی به ترتیب برابر با ۸۳۲/۰ و ۸۷۴/۰ محاسبه شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری SPSS و PLS استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که شفافیت بر بهبود پاسخ گویی کارکنان اداره راه و شهرسازی زاهدان تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین، شفاف سازی امور اداری و استخدامی تأثیر بیشتری بر پاسخ گویی کارکنان اداره راه و شهرسازی زاهدان دارد.

هدف: هدف این مطالعه شناخت نقش بودجه برنامه ای در بهبود برنامه ریزی و پاسخ گویی در دانشگاه های دولتی عراق است. طرح پژوهش/ روش شناسی/ رویکرد: این پژوهش میدانی در دانشگاه بصره عراق با رویکرد کاربردی اجرا شده است. جامعه آماری آن، رئیس دانشگاه، معاونان، مدیر مالی و اعضای هیئت علمی مرتبط با حسابداری، حسابرسی، مدیریت، مالیات و اقتصاد بودند. این مطالعه در دو بخش کیفی و کمّی انجام شد. در بخش کیفی، از نمونه گیری هدفمند و در بخش کمّی، از نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. داده ها با پرسش نامه جمع آوری و با روش معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که به کارگیری بودجه برنامه ای، بر برنامه ریزی تأثیر معنادار دارد. همچنین به کارگیری بودجه برنامه ای بر پاسخ گویی نیز تأثیر معنادار دارد. افزون براین، ابزارها و فناوری های پیشرفته، حمایت دولت، سیستم های یکپارچه دولتی و صلاحیت علمی و عملی، بر «ارتقای سطح برنامه ریزی مالی»، «سنجش اثربخشی برنامه ریزی مالی» و « پاسخ گویی» تأثیر معنادار دارد. اصالت / ارزش: دانشگاه های دولتی عراق با کمبود بودجه شایان توجهی مواجهند که مانع از توانایی آن ها در ارائه آموزش باکیفیت می شود. این مطالعه با ترویج شیوه های بودجه ریزی و برنامه ریزی مؤثر، به پایداری بلندمدت دانشگاه بصره کمک می کند و از اهداف توسعه کشور حمایت می کند.