عبدالله حمایت طلب

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی مدل بازی تاکتیکی بر خودکارامدی، لذت بردن از فعالیت بدنی و یادگیری سرویس بدمینتون بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است و طرح پژوهش شامل پیش آزمون و پس آزمون، در دو گروه آزمایش و کنترل انجام گرفت. 30 شرکت کننده دانش آموز دختر 9 تا 12 ساله، به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و پس از همتاسازی بر اساس ویژگی های پیکرسنجی به شکل تصادفی در دو گروه مدل بازی تاکتیکی (15 نفر) و گروه تمرین سنتی (15 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل یک دوره برنامه آموزش بدمینتون بود که طی هشت هفته و هر هفته سه جلسه یک ساعته به دو روش سنتی و بازی تاکتیکی انجام گرفت. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه مقیاس لذت بردن از فعالیت بدنی، آزمون خودکارامدی عمومی و آزمون سرویس بلند بدمینتون بود. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل نشان داد که گروه تمرینی مدل بازی تاکتیکی نسبت به گروه تمرین سنتی افزایش معناداری در خودکارامدی، لذت بردن از فعالیت بدنی و سرویس بلند بدمینتون داشتند. نتیجه گیری: در کل، یافته ها بیانگر آن است که تمرین با روش مدل بازی تاکتیکی نسبت به روش سنتی مزیت های روان شناختی دارد و باعث بهبود یادگیری مهارت حرکتی سرویس بلند بدمینتون می شود.

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل عوامل موثر بر ایجاد رفتارهای پایدار در خصوص مشارکت ورزشی دانش آموزان طراحی گردید. پژوهش حاضر از جمله مطالعات آمیخته بود که به صورت روش های کیفی و کمی انجام شد. در بخش کیفی نمونه آماری شامل 13 نفر از خبرگان آگاه به موضوع پژوهش بودند. جامعه آماری بخش کمی پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر تهران بودند که با توجه به نامحدود بودن تعداد جامعه؛ تعداد 384 نفر به عنوان نمونه پژوهش مشخص شدند. ابزار پژوهش حاضر شامل مصاحبه و پرسش نامه محقق ساخته 31 سوالی بود. روایی این پرسش نامه توسط نظرات برخی اساتید دانشگاهی مورد بررسی و تایید قرار گرفت. پایایی این پرسش نامه نیز میزان 88/0 مشخص شد. به منظور تحلیل داده های پژوهش حاضر از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس و پی.ال.اس استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد 31 ویژگی از طریق مصاحبه های انجام شده استخراج گردید که این ویژگی ها در پنج عامل شامل عوامل نگرشی، رفتاری، فنی، فرهنگی و محیطی دسته بندی شدند. به عبارتی در جهت ایجاد رفتارهای پایدار در خصوص مشارکت ورزشی می بایست به عوامل شناسایی شده توجه ویژه داشت.

مقدمه: در طول چند دهه اخیر، علاقه به ارزیابی، پیگیری و بهبود سلامت جسمانی و روانشناختی افراد افزایش چشمگیری یافته، به طوری که بهبود کارکرد بدنی و روانی افراد به عنوان هدفی مهم در دنیا مطرح شده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تحلیل رفتگی مربیان نخبه کشور و ارتباط آن با سلامت روانشناختی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه مربیان مرد حرفه ای لیگ های برتر بسکتبال، هندبال، والیبال، فوتسال و کشتی در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند که براساس آمار فدراسیون های مربوطه شامل ۲۴۷ مربی و سرمربی بودند. همچنین پس از توزیع و جمع آوری پرسشنامه های تحقیق مشخص شد ۲۴۱ نفر به طور کامل به پرسشنامه ها پاسخ داده اند. جهت جمع آوری داده های تحقیق از مقیاس بهزی ستی روانشناختی ری ف (نسخه ۱۸ سؤالی) و پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین میزان تحلیل رفتگی ورزشی با سلامت روانشناختی مربیان ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون چند متغیره رابطه معکوس بین مؤلفه های تحلیل رفتگی ورزشی با سلامت روانشناختی را تأیید نمود. اطلاعات مرتبط با نیکویی برازش مدل نشان داد میزان ضریب همبستگی (۰/۳۶۱) و ضریب تعیین (۰/۱۳۰) بیانگر متناسب بودن مدل ارزیابی شده است. به بیان دیگر میزان رابطه بین متغیرهای پیش بین و ملاک ۳۶/۱ درصد بود. نتیجه گیری: با توجه به اثرات منفی تحلیل رفتگی ورزشی بر سلامت روانشناختی به مربیان پیشنهاد می شود آسیب های روانشناختی که ناشی از فشار تمرین و مسابقات است را مد نظر قرار داده و به آن ها به عنوان عوامل مرتبط با کاهش سلامت روانشناختی توجه ویژه ای داشته باشند.

در این تحقیق به بررسی اثر تمرین عمومی و اختصاصی در ایجاد مهارت ویژه پرداخته شده است. بدین منظور 24 نفر از دانشجویان دانشگاه که از سلامتی کامل برخوردار بوده و هیچگونه سابقه ای در رشته ورزشی بسکتبال نداشتند انتخاب شدند و پس از پیش آزمون در قالب دو گروه تمرین ثابت و متغیر به مدت 5 هفته و هر هفته 3 جلسه به تمرین ثابت و متغیر پرداختند. در آخر هر هفته آزمون عملکرد به عمل آمد و پس از دو روز بی تمرینی آزمون های یادداری و انتقال انجام شد. به منظور تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد.نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرین ثابت برای عملکرد در جلسات تمرین و تمرین متغیر برای انتقال مهارت مورد نظر مناسب می باشد. علاوه بر این، تفاوتی در اجرای شوت بسکتبال افراد گروه تمرین متغیر و تمرین ثابت از نقطه پنالتی در آزمون یادداری مشاده نشد که این یافته فرضیه وجود مهارت ویژه در مهارت شوت بسکتبال صحیح نمی باشد. از این رو به مربیان و ورزشکاران توصیه می شود در تمرین مهارت شوت بسکتبال برای یادگیری هرچه بیشتر از تمرین متغیر استفاده کنند.