مهارت های مدیریت کوانتومی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر مهارت های مدیریت کوانتومی مدیران در عملکرد سازمانی با نقش میانجی هوش سازمانی در وزارت ورزش و جوانان با روش تحلیل معادلات ساختاری انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه کارکنان وزارت ورزش و جوانان، در سال 1398 می باشند که 279 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند. نتایج پژوهش نشان داد که مهارت های مدیریت کوانتومی مدیران وزارت ورزش و جوانان، به صورت مستقیم و هم به طور غیر مستقیم، از طریق متغیر میانجی هوش سازمانی می تواند بر قابلیت عملکرد سازمانی تاثیرگذار باشد. بر این اساس، مهارت های مدیریت کوانتومی مدیران به میزان 80/0 بر عملکرد سازمانی و هوش سازمانی به میزان 70/0 بر عملکرد سازمانی تاثیرگذار می باشد. همچنین نقش میانجی هوش سازمانی در اثر مهارت های مدیریت کوانتومی مدیران بر عملکرد سازمانی 13/0 تایید گردید. بنابراین مدیران ورزش کشور با بکارگیری مهارت های کوانتومی در سازمان و استفاده از راه حل هوش سازمانی می تواند قدرت رقابت پذیری سازمان را افزایش دهد و از دیگر سازمان ها را متمایز نماید و با بکارگیری اطلاعات موجود از مزایای رقابتی و پیشرو بودن بهره برداری نموده تا بتواند تغییرات مثبت یا منفی را حس کنند، که این امر قابلیت عملکرد وزارت ورزش و جوانان را ارتقا می بخشد.

هدف از انجام این پژوهش تبیین رابطه مهارت های کوانتومی مدیران باسیاست گذاری و بهسازی نظام تصمیم گیری در دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران می باشد. روش پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر نحوه گردآوری داده ها توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه های آزاد استان مازندران (1461 نفر) تشکیل می دادند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای 305 نفر در بخش کمی و تعداد 11 نفر در بخش کیفی جهت بررسی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده های پژوهش پرسشنامه استاندارد مهارت های کوانتومی عظیمی و رضوی (1393) و پرسشنامه محقق ساخته سیاست گذاری و بهسازی نظام تصمیم گیری بود که ضریب آلفای کرونباخ آن ها به ترتیب 864/0، 897/0 و 901/0 به دست آمد و روایی صوری و محتوایی آن ها با استفاده ازنظر متخصصان تائید شد. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق مدل معادلات ساختاری در نرم افزار SPSS, AMOS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مهارت های کوانتومی مدیران و سیاست گذاری با تصمیم گیری رابطه مثبت و معنی دار می باشد، نقش میانجی سیاست گذاری در ارتباط بین مهارت های کوانتومی مدیران و با تصمیم گیری معنی دار نبود.

تحقق رشد و توسعه پایدار دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی می تواند به کمک مهارت های مدیریت کوانتومی، یادگیری سازمانی و سرمایه فکری در دانشگاه ها ایجاد گردد. زیرا دانشگاه ها، مکان هایی برای تولید، سازماندهی و انتقال دانش اند که در این فرایند نقش کارکنان به عنوان سرمایه های فکری و انسانی، مشهود و حیاتی است. بر همین اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مهارت های مدیریت کوانتومی ادراک شده بر کاهش اینرسی سازمانی با نقش میانجی سرمایه فکری و یادگیری سازمانی بود. نوع پژوهش، توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کارکنان دانشگاه کاشان بود که از میان آن ها و از طریق جدول مورگان 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، چهار پرسشنامه مهارت های مدیریت کوانتومی، اینرسی سازمانی، سرمایه فکری و یادگیری سازمانی بود. پایایی پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای مهارت کوانتومی 70/0، اینرسی سازمانی 75/0، سرمایه فکری 87/0 و یادگیری سازمانی 90/0 برآورد شد. تحلیل داده ها در سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS و اسمارت پی ال اس انجام شد. نتایج نشان داد میانگین متغیرهای مهارت های کوانتومی، سرمایه فکری و یادگیری سازمانی، بالاتر از نمره ملاک و میانگین اینرسی سازمانی، پایین تر از نمره ملاک بود. ضرایب مسیر نشان داد سرمایه فکری با (51/0-=Beta)، مهارت کوانتومی با (26/0-=Beta) و یادگیری سازمانی با (50/0-=Beta) روی اینرسی سازمانی، تاثیر منفی و معنادار دارد. مهارت کوانتومی با (42/0=Beta) روی سرمایه فکری و با (45/0=Beta) روی یادگیری سازمانی تاثیر مثبت و معنادار دارد. به علاوه نقش میانجی یادگیری سازمانی و سرمایه فکری در تاثیر مهارت های کوانتومی در کاهش اینرسی سازمانی، تایید شد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر هوش سازمانی و مهارت های مدیریت کوانتومی بر قابلیت چابکی سازمانی اجرا شد. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی، مبتنی بر معادلات ساختاری است و جامعه آماری شامل همه مدیران دانشگاه های منتخب شهر اصفهان بودند و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم 165 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها سه پرسشنامه (هوش سازمانی (آلبرشت)، مهارت های مدیریت کوانتومی محقق ساخته، قابلیت های چابکی سازمانی (شریفی وژانگ)) بود که پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 97/0 ، 92/0 و 93/0 برآورد شد و روایی محتوایی و سازه و تحلیل عاملی آنها (پرسشنامه ها) تأیید شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی، رگرسیون و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد: الف) هوش سازمانی بر قابلیت چابکی سازمانی تأثیر مثبت، مستقیم و معنی داری دارد (001/0=P)؛ ب) هوش سازمانی بر مهارت های مدیریت کوانتومی تأثیر مثبت، مستقیم و معنی داری دارد (001/0=P)؛ ج) مهارت های مدیریت کوانتومی بر قابلیت چابکی سازمانی تأثیر مثبت، مستقیم و معنی داری دارد (001/0=P)؛ د) هوش سازمانی و مهارت های مدیریت کوانتومی بر قابلیت های چابکی سازمانی تأثیر مثبت، مستقیم و معنی داری دارند (001/0=P).